عوامل منفی در روابط همسرداری
یکی از شرائط موفقیت در خانه، خاصه برای مرد، عدم سختگیری است. عوامل منفی در روابط همسرداری را از بخش خانواده سایت تفریحی جیران همراه ما باشید.
سختگیری های بی جا
یکی از شرائط موفقیت در خانه، خاصه برای مرد، عدم سختگیری است.
سخت گیری در خانه مصادیق مختلفی دارد، از جمله:
الف: بهانه گیری در محیط خانه: در اثر بهانه گیری کانون گرم خانواده سرد می شود و زمینه برای رشد سایر اختلافات و ناسازگاریها مناسب می گردد.
فرزندان خانواده وقتی از نظر روحی سالم خواهند بود که در خانه سخت گیری و بهانه جویی نباشد و از منفی نگری پرهیز شود.
موارد پیشنهادی
زن یا مرد خانه باید با یکدیگر موافقت داشته باشند، حتی لباس پوشیدن، صحبت کردن، غذا پختن و… را بر طبق میل و موافقت دیگری انجام دهند.
پس نه تنها در خانه نباید سختگیری و بهانه جویی باشد، بلکه لازم است در کارها توافق کامل وجود داشته باشد تا محبت در خانه حاکم گردد.
ب: سختگیری بیجا درانجام کارهای مباح: اگر در مباحث سختگیری نشود می توان از انجام مکروهات جلوگیری کرد و عدم سختگیری در مکروهات مانع انجام محرمات خواهد شد. بر عکس سختگیری زیاد در مباحات و مکروهات و به تعبیر عامیانه مقدس مآب بودن، تأثیر منفی فراوانی خواهد داشت. البته در مقام موعظه و نصیحت و در بیان مصالح و مفاسد باید بر انجام ندادن مکروهات و غوطه نخوردن در میاحان اصرار شود، ولی در مقام عمل نباید بر خانواده سختگیری شود، زیرا این کارها اثرات نامطلوبی در پی دارد. لذا اگر همسر انسان کار مکروهی بجای آورد نباید با شدت و خشونت با او برخورد نمود که کم کم موجب بروز لجاجت شود، بلکه باید با نرم و ملاطفت او را راهنمایی کرد. بعلاوه اگر برخی از تمایلات و خواسته های زن در محیط خانه اشباع و بر آورده شود، باعث پیشگیری از وقوع یک سلسله مفاسد در بیرون از منزل می شود، لذا بر مرد خانه لازم است در خانه مقدس و متقی باشد، اما هرگز خشک و سخت گیر نباشد و از سختگیری بیش از اندازه و بیجا در محیط خانه و در مورد همسر و فرزندان بپرهیزد.
اصولا سختگیری مطابق خواسته شرع مقدس و عقل و عرف نیست، مگر در جایی که خداوند متعال سخت گیری کرده باشد مثل امور واجب و حرام (که در اینجا هم منظور از سختگیری، جدیت و قاطعیت است، نه تندی و خشونت).
پس در مورد حجاب زن و دختر در بیرون منزل سخت گیری و جدیت لازم است، اما در مباحات و مکروهات مثل انجام کارهای مشروعی که به آن علاقمند است یا رفت و آمد به خانه پدر و مادر و خویشان یا شرکت در جلسات و امثال آن، نباید سخت گیری کرد.
ج: سختگیری در امور اقتصادی: مرد اگر بتواند خانواده اش را از نظر اقتصادی در رفاه قرار بدهد، ثواب بسیاری می برد و روایات بسیاری ناظر به این معنا است.
در حدیث است «کسی که برای رفاه خانواده اش کار کند همچون مجاهد در راه خداوند است و نیز اینکه: «اگر کسی به بازار برود و برای زن و فرزندش چیزی بخرد که آنها خوشحال بشوند، خداوند از او خشنود می گردد».
در رفاه قرار دادن خانواده، از صدقه و انفاق بهتر است. اینکه گفته اند: «چراغی که به منزل رواست به مسجد حرام است» سخن بسیار بجا و برخاسته از تعالیم اسلام است.
البته خرجهای بیجا و غیر لازم مثل میهمانی های پر خرج و اشرافی، اسراف و ناپسند است، ولی خانواده را در رفاه قرار دادن، آنهم تا حدی که به اسراف و حرام منجر نشود مطلوب و مورد سفارش است و در تنگنا قرار دادن آنها و بخل ورزیدن در امور اقتصادی مذموم و مورد نهی می باشد.
ترشرویی و تندخویی
اسلام دستور می دهد که زن و شوهر اگر چه از کار روزانه خسته و ناراحت هم باشند نباید با یکدیگر به تندی برخورد کنند و روی خود را در هم کشند.
خداوند در قرآن می فرماید:
محمد صلی الله رسول خدا است و کسانی که با او هستند بر کافران سختگیر و در میان خود رحیم و مهربانند. 1
رسول خدا فرمودند:
بر مرد واجب است که خوراک و پوشاک همسرش را تأمین نماید و با او بدخلقی و ترشرویی نکند. 2
حضرت علی (ع) فرمودند:
شادابی و نشاط مؤمن در چهره و اندوهش در دل است. 3
غیرت بی جا
غیرت ورزی بی جا موجب بدگمانی است. مردی که غیرت زیاده از حد دارد به همسرش بد گمان می شود و بر او سخت گیری بی مورد می کند، تا جایی که میگوید: نباید میهمان مرد کفش زنانه را ببیند، اسم همسرم را بداند، همسرم نباید با پسر شش ساله حرف بزند و..
اینگونه سختگیریها علاوه بر آنکه مورد نهی از طرف دین مقدس اسلام می باشد، موجب می شود زن سالم و پاکدامن هم به سوی آلودگی کشیده شود، زیرا روح انسان در برابر فشار، عکس العمل نشان میدهد و شانه خالی میکند.
پیامبر اکرم فرمودند:
دین اسلام متین است، با ملایمت در آن وارد شوید، عبادت خدا را به صورتی نا پسند به بندگان خدا عرضه نکنید تا مانند سواری نباشید که در اثر تندروی نه به مقصد رسیده و نه مرکبی باقی گذارده است. 4
حضرت علی (ع) فرمودند:
از غیرت ورزی نابجا بپرهیز، که چنین کاری زن سالم را به نادرستی می کشاند و زن پاکدامن را به سوی شک و تردید می برد. 5
چشم و همچشمی
هر زن و شوهری طبعأ دو گونه فامیل دارند: کسانی که در زندگی از رفاه بیشتری برخوردارند و کسانی که از نظر وضع مادی در درجه پایین تری قرار دارند.
دستور اسلام این است که بیشتر به دیدار دسته دوم بروند و وضعیت آنها را در نظر بگیرند و درباره آن فکر کنند، تا همواره از زندگی خود راضی و خوشدل باشند، زیرا رفت و آمد با دسته اول (اگر چه به مقدار رعایت فریضه صله رحم لازم است موجب می شود که به فکر بلند پروازی و بدست آوردن زندگی مانند آنها، از هر راهی که باشد. بیفتند و زندگی آرام آنها مبدل به زندگی مشوش و ناآرام شود، گرفتار غم وغصه و ضعف اعصاب و افسردگی گردند که چرا آنها امکانات دارند و ما نداریم، فرش و خانه و مبل خوب دارند و مانداریم، طلا و زیور آلات و دکوراسیون عالی دارند و ما نداریم و…
قرآن کریم در این باره می فرماید:
هرگز چشمانت را به متاعی که رونق زندگی دنیاست مدوز و ما به برخی از مردم به این دلیل (زر و زیور و مکنت) دادیم تا ایشان را بیازماییم و روزي پروردگارت بهتر و پایدارتر است. 6
حضرت على (ع) فرمودند:
بسیار نظر کن به کسانی که بر آنها برتری داری، که این موجب شکرگزاری می شود.7
خداوند متعال می فرماید:
اموال و اولاد آنها (منافقان ثروتمند) تو را به شگفت نیاورد. خدا فقط می خواهد که به این وسیله آنان را در زندگی دنیا عذاب کنند و در حالیکه کافر (وناسپاس) هستند جان بسپارند. 8
پیغمبر اکرم (ص) فرمودند:
هرکس که با تسلیت و دلجویی خدا دلخوش نگردد، نفسش از حسرت بر دنیای دیگران بند آید (حسرت بسیار بخورد) هرکس که چشم به دنبال آنچه در دست مردم است بدوزد، اندوهش فراوان گردد و سوز دلش درمان نپذیرد. 9
امام صادق فرمودند:
برای تسکین خاطر و تخفیف اندوه خود، همواره به کسی نظر کن که بهره اش از نعمتهای خداوند کمتر از تواست تا شکر نعمتهای موجود را بجای آوری و برای افزایش نعمت خدا شایسته باشی و قرارگاه عطيه الهی گردی. 10
بهتر است بدانید: دعای باطل کردن سحر و جادو
دعانویسی و جادوگری
بعضی از زنها(یا مردها) برای جلب محبت همسر خود بجای آنکه به ریشه و علل بی علاقه بودن او فکر کنند و نواقص خود را برطرف نمایند، به دعانویسی و سحر و جادو روی می آورند.
حضرت علی فرمودند:
زنی نزد رسول خدا آمد و عرض کرد: ای رسول خدا، من شوهری دارم که نسبت به من با خشونت رفتار میکند، و من درباره او (و برای جلب محبت او) کاری کرده ام (و به سحر و جادو پرداخته ام).
حضرت فرمودند: اف بر تو باد، دینت را تیره و تباه کردی (که جادوگری را از دستورات دین دانستی) فرشتگان زمین و آسمان تو را لعنت کردند.
آن زن به عبادت روی آورد، روزها روزه می گرفت و شبها عبادت میکرد. پیامبر فرمودند: این کارها برای او فایده ای ندارد مگر آنکه شوهرش از او راضی شود.)
بد اخلاقی در خانه
سعد بن معاذ که از اصحاب با وفای رسول خدا (ص)بود از دنیا رفت.
حضرت در مراسم تدفین و تشییع او شرکت کردند و او را با دست خود غسل داده و به خاک سپردند.
مادرش که در مراسم شرکت داشت با توجه به آنهمه تجلیل، به قبر او اشاره کرد و گفت: برای تو گریه نمیکنم (خوشا به حال تو) زیرا به دست پیامبر به خاک سپرده شدی و حتما سعادتمند هستی.
پیغمبر به اصحاب رو کرده و فرمودند: اینک قبر چنان فشاری به او آورد که استخوان های سینه اش در هم شکست!
اصحاب عرض کردند: یا رسول الله او که انسان خوب و وارسته ای بود!؟ حضرت فرمودند: آری، اما در خانه بداخلاقی میکرد.
بدگمانی
بدگمانی این است که: رویدادها، کارها و گفتار دیگران را بدون آگاهی و دلیل روشن – با پندار ناروا و گمان بد، بیان و تفسیر کنیم و این گمان را حتمی و محقق شماریم. بدگمانی، هنگامی به گناه بزرگ تبدیل می شود که انسان گمان بد و سوءظن خود را باز گوید و طرف را آزرده و ناراحت کند.
بدگمانی، زشت و ناروا و مورد نهی شرع مقدس است و نارواتر اینکه میان افراد یک خانواده بدگمانی حاکم باشد.
مثلا روزی که مادر شوهر به خانه پسرش آمده، غذا اتفاقأ شور شده باشد، شوهر به زنش بگوید تو عمدأ غذا را شور کردهای که مادر من آزرده شود و غذا نخورد. هر چه بگوید که من عمدا این کار را نکرده ام و قصدی نداشته ام، شوهر نپذیرد و بر بدگمانی خود اصرار ورزد.
بدگمانی، بیشتر از باطن پلید و آلوده سرچشمه می گیرد. فرد شرور به هیچکس گمان نیکو نمی برد، چرا که آئینه باطنش پلید و چرکین و شکسته است و با آئینه شکسته و چرکین نمی تواند چهره دیگران را پاکیزه و درست ببیند.
از همه نارواتر و بدتر، بدگمانی زن به شوهر خویش است، که زندگی را تلخ و تباه می سازد.
انسان باید روان را با یاد خدا و با ایمان و تقوی، تقویت کند و با رعایت امانت و صداقت و گرایش به وفا و عفت راه ورود و زمینه رشد بد گمانی را ببندد و از بین ببرد و بدین ترتیب زندگی آرام و شایسته و موفقی را برای خود و خانواده خویش و اجتماع فراهم کند.
حضرت علی فرمودند:
- کسی که گمانش بد است، باطنش بد است. 12
- مبادا گمان خود را بدکنی که گمان بد، عبادت را فاسد و بار گناه را سنگین می نماید. 13
- بدترین گناه و زشت ترین ستم، گمان بدبردن به نیکوکار است.14
- کسی که گمان بد برد، خود را هلاک می کند و آن که از بدگمانی بپرهیزد، نجات می یابد. 15
آزار همسر
یکی از بزرگان علماء فرمود: شبی پدرم را در خواب دیدم و از او پرسیدم: عذاب برزخ چگونه است؟ پاسخ داد: عذاب برزخ مثل آن است که در درهای عمیق بین کوههای مرتفع محصور باشی و در حالیکه توانایی بالا رفتن از آنها را نداری، کسی هم تو را دنبال کند و راه فراری نباشد.
پرسیدم: آیا خیراتی که برای شما انجام داده ام، به شما رسیده و چگونه؟
فرمود: آری، همه آنها به من رسید و کیفیتش چنین است که اگر تو در حمام بسیار گرم و پر جمعیتی باشی که دراثر بخار حرارت، نفس کشیدنت سخت باشد، در آن حال گوشه درب حمام باز شود و نسیمی خنک به تو برسد، چقدر شاداب و راحت و آزاد میشوی؟ وقتی خیرات شما به ما می رسد همین گونه است.
پرسیدم: چرا لبهای شما مجروح شده، در حالیکه بدنتان سالم است؟
فرمود: علتش اهانتی است که به همسرم (مادر علویه ات) میکردم و چون نامش سکینه بود هر وقت او را صدا میزدم به او خانم «سکو» میگفتم، اگر بتوانی او را راضی کنی من بهبود می یابم.
از خواب برخاستم و این مطلب را به مادرم گفتم، در جواب گفت: آری، پدر شما همیشه مرا چنین صدا میزد و من رنجیده خاطر میشدم ولی به احترام او اظهار نمیکردم و چون فعلا گرفتار است او را حلال کرده و از او راضی شدم. 16
دروغ
دروغگویی از بدترین صفتها است و موجب فتنه و فساد می شود، به همین جهت هیچکس آدم دروغگو را دوست ندارد. نقل شده است که وقتی بندهای دروغ می گوید فرشتگان از بوی گند دهانش، از او می گریزند و دور می شوند.
بدترین دروغها، آن است که بین زن و شوهر رواج داشته باشد. دروغ پتکی است که بر بنیان استوار خانواده فرود می آید و ستون اصلی امنیت خانه و کاشانه را می لرزاند و فرو می ریزد.
دروغ، مسائل غیر واقع را واقعی نشان می دهد، رشته ارتباط و اعتماد را میگسلد و فضای خانه را تیره و تار می سازد. مگر می توان به دروغگو اعتماد کرد و سخن او را پذیرفت؟ او نه تنها اعتماد و اعتبار، بلکه حیات خویش را از دست داده و وجود خود را به مرداری بدبو تبدیل نموده است، زیرا که فضیلت زنده بر مرده این است که می توان با او ارتباط برقرار کرد و به او اعتماد نمود، اما دروغگو شایستگی ارتباط و اعتماد را از دست میدهد و خود را در زمره مردگان در می آورد.
بیشتر بخوانید:
بنابراین چه زشت است که زن و مردی به یکدیگر دروغ بگویند و با آفت دروغ درخت خرم زندگی و گلبوته اعتماد را پژمرده سازند. به تجربه ثابت شده است که دروغگو سخنش بر اعتبار خود پایدار نمی ماند و چیزی نمی گذرد که با کاری و یا سخنی، پرده فریبش کنار می رود و بطلان ادعایش ثابت و ناراستی سخنش ظاهر میگردد. زن و شوهری که به یکدیگر دروغ می گویند، باید بدانند که بالاخره پرده کنار می رود و دروغشان آشکار می شود. بنابراین هیچگاه نباید به یکدیگر و به فرزندان خویش دروغ بگویند.
حضرت امیرالمؤمنین می فرمایند:
دروغ آفتی است که همه چیز را فاسد می کند و هیچ روش و عادتی، زشت تر از دروغ نیست. 17
1. سورۂ فتح / ۲۹
2. بحار الانوار: ۱۰۳ / ۲۵۴
3. اصول کافی: 226/2
4. وسائل الشيعة: 83/1
5. نهج البلاغه:نامه ۳۱
6. سوره طه / ۱۳۱ ٣
7. نهج البلاغه – نامه ۶۹
8. سوره توبه / ۵۵
9. اصول کافی: 3/4
10. مستدرک الوسائل: 46/2
11. بحارالانوار: ۱۰۳ / ۲۵۰
12. غررالحكم: ۵/ ۱۶۲
14. غررالحكم: ۴/ ۱۳۲
13. غررالحكم: ۲/ ۲۰۸
15. غررالحكم 145/4
16. داستانهای شگفت / ۲۶۹
17. غررالحكم: 127/4
نظرات کاربران