نحوه تربیت کودک تک فرزند
با نحوه تربیت کودک تک فرزند از بخش خانواده سایت تفریحی جیران همراه باشید.
بعضی از عواقب تربیت فرزند به شیوه ای خاص، تاثیر خود را بر تک فرزند و فرزند اول خانواده بر جای می گذارد به خصوص در مور کودکان تیزهوش که می تواند باعث افزایش میزان تیزهوشی و در بعضی موارد، ایجاد مشکلات جدی شکود. برخی از این پیامدها تربیت فرزندان را ساده تر می کنند و برخی دیگر چالشهای بیشتر به وجود می آورد. از آنجا ه همه تک فرزندان اول خانواده از هر نظر منحصر به فرد هستند، به همین دلیل، توصیف همه خصوصیات آنها امکان پذیر نیست.
موارد پیشنهادی
اولین فرزند، حداقل برای مدت کوتاهی تنها فرزند خانواده است تا اینکه خواهر با برادراو متولد شود. گاهی فرزند اول، سالها تنها فرزند خانواده باقی می ماند. به همین دلیل، آنها در معرض خطر توجه بیش از حد و به دست اوردن اختیارات فراوان قرار می گیرند. با در نظر گرفتن نسبت دو به یک، یعنی توجه هر دو والد به یک فرزند، این بچه ها به سادگی تبدیل به مرکز توجه بزرگسالان می شوند. اگر پدربزرگها و مادربزرگها و عمه ها (خاله ها) و عموها(داییها) را هم به حساب بیاورید، این نسبت چند برابرمی شود. به این ترتیب کودک خیلی راحت در روابط اجتماعی بزرگ تر دخالت می کند و نه تنها در مرکز توجه آنها قرار می گیرد، بلکه به خودش حق می دهد در گفت و گو های والدین خود هم شرکت کند. البته امکان دارد که خود والدین از او مشورت بخواهند. برای مثال: “دوست داری به کدوم رستوران بریم؟” یا “امشب دوست داری کجا بریم؟” چنین می شود که این کودکان، احساس می کنند به اندازه والدین خود اختیارات دارند و قدرتمند هستند و گاهی حتی بیشتر از آنها مقتدرند. شاید در نظر گرفتن چنین رابطه برابری برای فرزند اول خانواده خیلی زود باشد. وقتی آنها پیشاپیش احساس کنند که هم شأن والدین خود هستند، دیگر نیم توانند درک کنند که چرا به راهنمایی والدین خود نیاز دارند. حتی شاید دیگر نتوانند با بزرگ ترها به شکلی صحیح ارتباط بگیرند. شما می دانید که حتی کودکان عادی هم می توانند به راحتی توجه والدین خود را جلب کنند. اگر این کودکان مدتی طولانی تک فرزند باقی بمانند، وقتی خواهر یا برادری به خانواده اضافه می شود، بعید نیست حضور آنها را تهدیدی جدی برای خود به حساب آورند.
از طرفی، تک فرزندها و فرزندان اول خانواده ویژگیهای مثبتی دارند. مثلا اغلب این بچه ها بسیار مستقل هستند، آنها در فعالیتهای انفرادی و در زمینه رهبری عملکرد بسیار خوبی دارند. از آنجا که این کودکان خواهر و برادری نداشته اند، برای سرگرم کردن، جلب توجه و تحقق امیال خود، دست به ابتکار عمل می زنند. این کودکان، معمولا عادت ندارند به جمع کودکان دیگر بپیوندند. حتی اگر عضو جمعی کودکانه هم باشند، تحت فشار قرار نمی گیرند و اغلب می خواهند خطر عدم سازگاری وبا جمع نوجوانان دیگر را به جان بخرند.
همچنین، شایدنتیجه تحقیقات گزارش شده درباره تک فرزند یا فرزند اول خانواده، مایه شگفت زدگی شما شود. در میان افراد مشهور در رشته های مختلف،فرزندان اول یا تک فرزند خانواده، تعداد چشمگیری را به خوداختصاص داده اند. در پژوهشی که به تازگی روی بیش از 1000 زن موفق انجام داده ام، ثابت شد که در صد بسیار بالایی از فرزندان اول خانواده، به مشاغل مهمی دست یافته اند. همچنین در تحقیقی که در زمینه ضریب هوشی و ترتیب تولد فرزندان خانواده انجام گرفته، معلوم شده که فرزندان اول به نسبت خواهر یا برادر کوچک تر خود، از ضریب هوشی بالاتری برخوردارند. از سوی دیگر بررسیهای دیگری که بین کودکان تیزهوش ناموفق انجام شده، نشان می دهد که درصدی بیشتر از آنچه انتظار می رفت، به کودکان تک فرزند یا فرزند اول خانواده اختصاص یافته است. به همین دلیل، حدسهای گوناگونی درباره موفقیت فرزندان اول خانواده وجود دارد.
در اینجا پیشنهادهایی برای تقویت ویژگیهای مثبت و کاهش مشکلات فرزندان اول خانواده، ارائه شده است:
- حتماً مسائل زندگی خودتان را به عنوان یک بزرگسال، از فعالیتهای کودکتان جدا کنید. اگر دیدید کودکتان از این موضوع ناراحت شده، به او یادآور شوید خیلی خوشبخت است که پدر و مادری دارد که تا این حد به یکدیگر علاقه دارند و ادامه این علاقه، مستلزم حفظ رابطه خاص بین بزرگسالان است.
- فرزند خود را در آن نوع فعالیتهای اجتماعی که معمولا کودکان در آن جایی ندارند شرکت ندهید.
- مطمئن شوید که نه شما و نه همسرتان، در صحبتهای خصوصی خود با کودک، درباره والد دیگر منفی گویی نمی کند. این کار یعنی اینکه برای کودک جایگاهی برتر از یک والد قائل شویم.
- وقتی می بینید که کودکتان به تنهایی سرگرم بازی است، احساس گناه نکنید. این کار باعث پرورش حس استقلال و قدرت تخیل او می شود. هر روز برنامه منظمی برای کودک در نظر بگیرید که بتواند به تنها ماندن عادت کند. برای او به روشی مثبت توضیح دهید که او می تواند بازیهای خاص و آرامی را انتخاب کند. علاوه برآن، برایش توضیح دهید که شما در این مدت باید به فعالیتها و علایق شخصی خود بپردازید.
- به کودکتان بگویید که یک زمان سنج اتوماتیک چگونه کار می کند و برایش توضیح دهید که زمان سنج زنگ دار، در انتهای زمان تعیین شده زنگ می زند. اولین بار که برای ان نوع بازی آرام کودک، زمانی در نظر می گیرند، باید کوتاه باشد. مثلاً بین 10 تا 15 دقیقه کافی است. به تدریج این زمان را بیشتر بکنید تا به نیم ساعت برسد. شاید فرزندتان حقیقتاً یاد بگیرد که از تنها بازی کردن لذت ببرد و حتی بعد از زنگ زمان سنج هم به بازی خود ادامه دهد. به زودی می توانید زمان سنج را کنار بگذارید. شاید کودکتان ابتدا از بی حوصلگی شکایت کند ولی اگر به این شکایتها توجه نکنید، عاقبت او به این نوع فعالیت عادت خواهد کرد. با گذشت زمان و پرداختن به سرگرمیهایی مختلف، فعایتها به خودی خود ثمربخش می شوند.
- اگر فرزندتان دخترعمو یا پسرعمو و یا فامیل دیگری دارد که هم سن اوست، آنها را دعوت کنید تا تعطیلات را با شما بگذرانند.
- اگر کودک هم سنی در نزدیکی شما وجود ندارد، می توانید گاهی او را به خانه دوستانش بفرستید تا فرزندتان برقراری ارتباط با بزرگترها راتجربه و با همتایان خود بازی کند.
- گردشهای تابستانی با برنامه های دیگری که مستلزم برقراری ارتباط با دیگران است نیز به خصوص برای حفظ سلامت کودک پیش دبستانی تک فرزند مناسب است.
- پیک نیکهای خانوادگی یا فعالیتهایی در زمینه یادگیری و نیز حفظ محیط زیست که اعضای خانواده با خانواده های دیگر در آن شرکت داشته باشند و حضور تعداد بیشتری از کودکان، می تواند نگرش او را در مورد داشتن یک جایگاه ویژه در ساختار خاص خانوادگی حفظ کند. به طور مثال، در خانواده هایی که تعداد فرزندان زیاد است یا تک سرپرست هستند، تا جایی که ممکن است، از حمایت بیش از حد یا انجام دادن همه کارها برای کودکتان خودداری کنید. اگر چه انجام چنین کاری برایتان سخت است، می توانید برای راضی کردن خودتان، وضعیت خانواده خود را با خانواده هایی مقایسه کنید که تعداد بچه هایشان دو یا بیشتر است و شما هم آنها را قبول دارید.
- از تمجید بیش از حد کودکتان خودداری کنید. ستایش بیش از حد می تواند انتظارات نامعقول و حتی ناممکن تک فرزند یا فرزند بزرگ تان را درونی و ریشه دار کند.
- وقتی فقط یک فرزند دارید، می توانید اسباب بازی و وسایل بیشتری در اختیار او بگذارید. با وجود این ، به کودکتان وانمود کنید که چنین کاری ممکن نیست. به این ترتیب، فرزندتان برای اسباب بازی ای که قبلاً با سخاوتمندی به او بخشیده اید، ارزش قائل می شود و دیگر آن را حق مسلم خود نمی داند.
- از اینکه فقط یکی فرزند دارید، احساس گناه نکنید. این وضعیت می تواند هم برای شما و هم برای فرزندتان لذتی خاص به همراه داشته باشد.
بیشتر بخوانید: فواید نوشیدن آب گازدار
نظرات کاربران