مفهوم هراس اجتماعی

مفهوم هراس اجتماعی

با مفهوم هراس اجتماعی از بخش خانواده سایت تفریحی جیران همراه باشید.

آیا من مبتلا به هراس اجتماعی هستم؟

همان طور که از نام آن پیداست هراس اجتماعی ترس از موقعیت های اجتماعی را شامل می شود. برخی از این موقعیت ها عبارتند از: سخنرانی در جمع، استفاده از دستشویی عمومی، خوردن یا نوشتن در حضور مردم، ملاقات با افراد ناآشنا، مهمانی رفتن، استراحت کردن در اماکن عمومی و نسان دادن عدم موافقت با دیگران و سایر موقعیت هایی که به نوعی حضور فرد در جمع و رفتار اجتماعی را می طلبد. همه افراد در موقعیت هایی مثل سخنرانی یا ورود به یک جمع غریبه کمی اضطراب را تجربه می کنند که کاملاً طبیعی است.

اما افراد مبتلا به هراس اجتماعی به میزان زیاد و دردسر آفرین فکر می کنند زیر ذره بین و قضاوت دیگران قرار دارند و می ترسند رفتار آنها در جمع طوری باشد که باعث شود دیگران درباره آنها بد فکر کنند و آنها را مورد تمسخر قرار بدهند. این افراد اغلب از این می ترسند دیگران نشانه های اضطراب شان را ببینند. این نشانه ها شامل سرخ شدن، لرزیدن یا عرق کردن می شوند. افراد مبتلا به هراس اجتماعی به خاطر ترس های خود از این موقعیت ها دوری می کنند و در صورتی که مجبور شوند در این موقعیت ها قرار بگیرند یا ناراحتی زیاد آن را تحمل می کنند و به شدت دچار احساس خجالت و اضطراب می شوند و در نتیجه عملکرد مطلبوبی نخواهند داشت، مثلاً هراس اجتماعی در شخص مبتلا، ممکن است باعث افت تحصیلی یا افت عملکرد شغلی او شود.

بیشتر بخوانید: رشد مهارتهای اجتماعی

فردی که دارای این مشکل است از غیر منطقی و نامعقول بودن ترس خود از این موقعیت ها آگاه است، اما قادر به تغییر افکار و کنترل اضطراب خود در این موقعیت ها نیست، البته کودکان ممکن است از این مشکل خود، آگاهی نداشته باشند. این ترس از موقعیت های اجتماعی، گاهی فقط محدود به یک حیطه خاص است، مانند صحبت در جمع همکاران (در صورتی که در جمع دوستان و جمع های خانوادگی ممکن است شخص، عملکرد مطلوبی داشته باشد) و گاهی چندین حیطه مختلف زندگی شخص را در بر می گیرد یا فرد از اغلب موقعیت های اجتماعی ترس شدیدی دارد(مانند شرخ حال فردی که در بالا به آن اشاره شد) ککه در این حالت به آن هراس اجتماعی فراگیر می گویند.

افراد مبتلا به هراس اجتماعی ممکن است مهارت های اجتماعی ضعیف(مانند تماس چشمی ضعیف) داشته باشند و تقریباً همیشه نشانه های اضطراب (مانند تپش قلب، رعشه، تعریق، ناراحتی های معده ای، اسهال، تنش عضلانی و سرخ شدن) را در موقعیت های اجتماعی ترس آور احساس می کننند. در برخی از افراد، این ترس و اضطراب ممکن است آن چنان اوج بگیرد ه به بروز تپش قلب شدید،تنگی نفس، فکر ترس از مردن و دیوانه شدن، یا این فکر که ذهنش تعطیل خواهد شد منجر شود که به مجموع این حالات حمله وحشتزدگی (پانیک) اطلاق می شود. البته این اختلال همیشه با حمله وحشتزدگی همراه نیست و به تنهایی نیز می تواند رخ دهد.

تشخیص این اختلال در کودکان در صورتی است که در روابط با افراد آشنا و همسالان شان کمرویی زیادی نشان دهند، مثلا در کنار افراد آشنا باقی بمانند و از شرکت در بازی های گروهی خودداری و از فعالبت های اجتماعی کناره گیری کنند و در حاشیه باقی بمانند. در افراد زیر هجده سال در صورتی تشخیص این اختلال مطرح می شود که نشانه های آن به مدت شش ماه وجود داشته باشد و به افت عملکرد اجتماعی و تحصیلی منجر شود.

مطالب مرتبط: درمان کمرویی کودکان