تعیین مرز بین خیال بافی و دروغگویی کودکان
با تعیین مرز بین خیال بافی و دروغگویی کودکان از بخش خانواده سایت تفریحی جیران همراه باشید.
دنیای خیالی، تخیلات کودکان شما را وسعت می دهد و سرگرمیشان می سازد. وقتی شما و فرزندتان نقش حیوانات یا شخصیتهای کتاب داستان یا اَبَر انسانهای آینده را بازی کنید، در واقع در حال تقویت تخیلات خود هستید. کودکان تیزهوش خلاق، اغلب از همان ابتدا توانائیهای تخیلی خود را بروز می دهند.
موارد پیشنهادی
اگر جه ما اغلب برای کودکان کتاب داستان می خوانیم، اما داستاهای تخلیلی را نیز می توان برای آنها تعریف کرد. این داستانها ممکن است توسط قصه گویان خوانده شده و روی نوار یا سی دی منتشر و شاخ و برگ پیدا کنند. داستانهای افسانه ای و کتابهای دلخواه می توانند پایانی تازه و یا آغازی متفاوت داشته باشند. تصویرگران، روی طرحهای سه بعدی کار می کنند و نشان می دهند این تصاویر شامل ویژگیهای قابل اجرایی است که می تواندبه شخصیتها و طرحهای داستان تعمیم پیدا کند.
بازی تخیلی می تواند بخشی از وقت خانواده را به خود اختصاص دهد. همچنین در مواقعی که کودکان به تنهایی بازی می کنند، باعث می شود که خلاقیتشان شکوفاتر گردد. بعضی تخیلات خواهر و برادرها یا بازی دونفری، آنقدر واقعی جلوه می کند که ساعتها و روزها ادامه می یابد. یک جعبه پر از لباس مبدل که از اتاق زیرشیروانی مادر بزرگ به دست آمده یا خرید و فروش مجازی اجناس در حیاط، می تواند سرگرم کننده باشد. این بازار ساختگی را می توان از تکه های به هم دوخته شده پارچه یا پتو یا روتختی کهنه برپا کرد. جعبه ها هم برای این کار مناسب هستند. از این جعبه ها می توان برای ساختن قلعه، قصر، چادر، پیست اسکی و فضاپیما استفاده کرد. صداهای زمینه یک نمایش را می توان با استفاده از زنگ، سوت، به هم زدن قاشق چایخوری، قابلمه و ماهی تابه های قدیمی تولید کرد. شاید اختصاص دادن جایی برای نگهداری این وسایل به نوعی مشکل باشد، اما در نظر بگیرید که خریدن تعداد کمتری اسباب بازی گرانقیمت و اختصاص دادن فضای بیشتر به اسباب بازیهایی که خلاقیت بیشتری را در ذهن کودکان به وجود می آورند، چه فوایدی دارد.
کودکان خلاق معمولاً همبازیهای تخیلی دارند. اگر دوستان تخیلی آنهارا نپذیرید، رویاهایشان را به هم خواهید ریخت. بهتر است در بازی ساختگی آنها مشارکت کنید. البته این نوع تخیلات می توانند دامنه وسیعی پیدا کنند.
دختر چهار ساله ام تیزهوش، پر نشاط، بامزه، لجباز و سرسخت است او از دو سالگی، عادت کرده هویت شخصیتهای داستانی را به خود بگیرد و خودش را ماریا، پینوکیو، سیندرلا، شارلوت و دوروتی(در جادوگر شهر اُز) بپندارد. او معمولاً یک ماه اصرار می کند که او را به نام همان شخصیت بنامیم و اغلب مثل آنها رفتار می کند. شخصیت فعلی او “کارلی” است یعنی بهترین دوستش که هشت سال دارد. یک شخصیت واقعی پیچیده تر است وقتی دخترم به پیش دبستان رفت، اصرار داشت که او را “کارلی” بنامیم. او می تواند در این مورد بسیار لجباز و پر توقع باشد اگر چه اصولاً کودکی سازگار است.
آیا این موضوع می تواند مشکل ساز شود؟ آیا ما باید حتماً او را با نام واقعی اش خطاب کنیم؟ این موضوع مرا گیج کرده است! متشکرم.
(از طرف مادر گیج)
بله، این کودک چهار ساله کمی دچار افراط شده است و در پاسخ به این مادر، پیشنهاد می کنم که او می تواند هر روز برای زمان کوتاهی، از بازی تخیلی کودک خود لذت ببرد. معذالک، اگر این وضعیت در خانه یا پیش دبستانی ادامه پیدا کرد می تواند در این باره بادخترش حرف بزند و برای بازی او وقت معینی انتخاب کند. بعد از پایان این مدت، فقط باید از اسامی حقیقی افراد استفاده شود.
این نکته بسیار مهم است که کودکان خیالباف یاد بگیرند که بین واقعیت و تظاهر تفاوت قائل شوند. اگر چنین نکنند، تظاهر زندگی واقعی آنها را به تصرف در می آورد. آنها به راحتی داستانها را تعمیم می دهند، جعل می کنند و چنان راحت و بااطمینان دروغ می گویند که والدین مشکل می توانند بفهمند که چه وقت راست می گویند. گاهی حتی خود بچه ها هم گیج می شوند. اگر چه این نوع ریاکاری از روی عمد انجام نمی شود و شباهتی به دروغگویی بزرگسالان هم ندارد، می تواند در بزرگسالی برای بچه ها مشکل ساز شود.
اگر کودکتان از همان ابتدا، داستانهای تخیلی خود رابه واقعیت تعمیم می دهد، او را به دروغگویی متهم و یا تنبیه و تهدید نکنید. در عوض، برایش توضیح دهید(شاید قبلاً توضیح داده باشید) که می خواهید تا چه اندازه به او اطمینان کنید و اینکه چقدر برای تخیلات او ارزش قائل هستید. وقتی او داستانی تعریف می کند، از او بخواهید که آن را خلاصه کند و اگر دیدید احساساتش او را به ورای واقعیت کشانده به او بگویید که داستانش قدری غیر واقعی است. این کار به شما و کودکتان امکان می دهد که از خلاقیت او لذت ببرید و نسبت به صداقت او اعتماد کنید. حتی می توانید نحوه انجام این کار را با یک مثال نشان دهید:
استیسی، وقتی به من گفتی که سه تا بچه گربه داشتی، می دانستم که واقعیت را نگفته ای و داری خیال پردازی می کنی. من از داستانهایت خیلی لذت می برم، اما اگر به من بگویی که چه وقت راست می گویی و چه وقت خیال پردازی می کنی، بیشتر از آنها لذت خواهم برد.
اگر این اشتباه را مرتکب شوید که مکرر کودکتان را به دروغگویی متهم کنید، باید انتظار داشته باشید که او خود به خود دروغ بگوید تا داستان اولیه خود را واقعی جلوه دهد. البته دروغگویی برای دفاع از خود می تواند به یک عادت بد تبدیل و فقط سبب شود که کودکتان درباره خودش احساس بدی پیدا کند. اگر بتوانید به او کمک کنید بین تخیل و دروغگویی، حد و مرزی قائل شود، می توانید خلاقیت و صداقت او را تقویت کنید. علاوه بر آن، می توانید از تخیل دلپذیر او با در نظر گرفتن محدودیتهای مناسب، لذت ببرید.
بیشتر بخوانید: راههای برطرف کردن بی خوابی در منزل
نظرات کاربران