15 جاذبه دیدنی کردستان
با 15 جاذبه دیدنی کردستان از بخش گردشگری سایت تفریحی جیران همراه باشید.
دریاچه زریوار
دریاچه زریوار یا تالاب آب شیرین زریبار در فاصله سه کیلومتری غرب شهر مریوان قرار دارد. نام اصلی این تالاب، زیراوبار بوده است که به زبان کردی «آب کف کنار» معنا می‌دهد. در زمستان به علت سردی هوا و همچنین شیرینی آب، یک لایه یخ سطح دریاچه را به‌طور شگفت‌انگیزی می‌‌پوشاند. طول دریاچه زریبار حدود پنج کیلومتر و عرض آن حدود ۱.۶ کیلومتر است. وسعت تالاب به دلیل تغییرات حجم آبی در فصول مختلف تغییر می‌کند و حداکثر عمق آن ۵.۵ متر برآورد می‌شود. حجم تقریبی آب تالاب نیز حدود ۳۰ میلیون مترمکعب تخمین زده شده است. دریاچه زریوار در ۲۰ بهمن ۱۳۸۹ توسط سازمان میراث فرهنگی در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.
غار کاوات
غار کاوات یکی دیگر از 15 جاذبه دیدنی کردستان می باشد که در مسیر کرمانشاه-پاوه و در منطقه اورامان قرار دارد و از غارهای دیدنی و معروف استان کردستان به‌شمار می‌رود. دهانه غار در ارتفاع ۱۶۶۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد که با شیبی تند، محوطه‌ای بزرگ به طول و عرض ۷۰ در ۱۱۵ و ارتفاع تقریبی ۶۱ تا ۸۰ متر را تشکیل می‌دهد. در انتهای این محوطه بزرگ نیز شاخه اصلی غار، با دهانه کوچک‌تری شروع می‌شود و از قسمت چپ آن، نهر کوچکی به اعماق سنگ‌ها فرو می‌ریزد.
حمام خان
حمام خان یکی از حمام‌های قدیمی شهر سنندج است که قدمت آن به دوران قاجار بازمی‌گردد. این حمام در ضلع شمالی بازار سرپوشیده سنندج، در نزدیکی مسجدی به نام داروغه و در بافت قدیمی و مرکزی شهر قرار دارد. از خیابان‌های طالقانی و انقلاب سنندج می‌توانید به حمام خان برسید. طبق سنگ‌نوشته‌هایی موجود در حمام، این بنا در دوران حاکمیت امان الله خان اردلان، والی کردستان ساخته شده و ساخت آن در سال ۱۲۲۰ هجری قمری به پایان رسیده است. حمام خان نیز سبکی مشابه سایر حمام‌های ایرانی دارد و از بخش‌های مختلف آن می‌توان به سردر ورودی، هشتی، سربینه (حمام سرد)، میان در، بینه (حمام گرم)، خزینه، خلوتی، سرویس‌های بهداشتی و آب‌انبار اضافی اشاره کرد. در دو سکوی حمام دو آب‌نما وجود داشت که به احتمال زیاد در زمان امین‌التجار پر شده بودند و در پی گردی و مرمت کشف شدند. در سال ۱۳۷۷ اداره‌ی کل میراث فرهنگی این خانه را خریداری کرد و مرمت آن از سال ۱۳۷۸ آغاز شد. حمام خان در ۲۵ اسفند ۱۳۷۸، با شماره‌ی ۲۶۰۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
بیشتر بخوانید:
بازار بانه کردستان
بازار بانه کردستان مکانی مناسب برای خرید انواع کالا به‌شمار می‌رود. تعداد بسیار زیادی مغازه و پاساژ در سطح شهر وجود دارد که کالاهایی باکیفیت‌ها را با قیمت‌هایی مختلف عرضه می‌کنند. اگر قصد دارید در بهار به بانه سفر کنید، باید بدانید که با وجود هوای مطبوع، مسیرها، رستوران‌ها و مغازه‌ها بسیار شلوغ خواهند بود و خبری از تخفیف نیست. بهترین زمان برای سفر به بانه و انجام خریدی آسان، فصل پاییز و زمستان است.
سنگ نبشته اورامان
سنگ‌نبشته‌ی اورامان که با نام کتیبه تنگی ور نیز شناخته می‌شود، در حدود ۵۰ کیلومتری شمال غربی شهر کامیاران و ۱۰ کیلومتری جنوب روستای تاریخی پالنگان قرار دارد. طبق بررسی‌ها، این کتیبه متعلق به عصر آهن و مربوط به اواخر هزاره دوم و اوایل هزاره اول قبل از میلاد، یعنی همزمان با دوره حکمرانی امپراتوری آشوری در این منطقه است. این کتیبه که با خط میخی در اندازه ۱۲۰ در ۱۳۰ سانتی‌متر حکاکی شده، دارای ۴۵ تا ۵۰ سطر است و سطور آن به وسیله خطی موازی از هم جدا شده‌اند. در سنگ‌نبشته‌ی اورامان به سرزمین‌های همچون مصر، عیلام، مانتا، ماد، کلا قبرس، مسکو، هتی، گیوتتیوم و گوتی‌ها و نام قبایلی مانند ایتویو، روبویو، هاتلو، لیدودود، همرانو، ابولو و رویوا اشاره می‌شود. همچنین در آن از مواردی چون نیایش خدایان متعدد، نام و القاب سارگن دوم، پیروزی‌های بزرگ پادشاه سارگن دوم و یادبود‌ها یاد شده است. به این کتیبه ارزشمند سنگ‌نبشته میخی اورامانات نیز گفته می‌شود و اولین بار توسط دکتر سرفراز در سال ۱۳۴۷ مورد شناسایی و بررسی قرار گرفت. این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۵۱۱۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
روستای نگل
روستای نگل یکی از مهم‌ترین جاهای دیدنی استان کردستان به‌شمار می‌رود. اهمیت این روستا به دلیل وجود قرآن نگل در این منطقه است. طبق باور مردم روستا، این قرآن یکی از چهار قرآن خطی نوشته شده در زمان خلیفه‌ی سوم محسوب می‌شود و به چهار اقلیم دنیا فرستاده شده است. از این قرآن در مسجد روستا نگهداری می‌شود و مردم برای حل مشکلاتشان به آن مراجعه می‌کنند. برخی از دیگر جاذبه‌های روستای نگل شامل دریاچه چال‌آب، پل بزرگ دوره صفویه، قلعه گاه و آبشار قلوزه می‌شود.
مسجد دو مناره سقز
مسجد دو مناره سقز در خیابان امام خمینی، در بافت قدیم شهر سقز قرار گرفته است. طبق اسناد، قدمت این مسجد به دوران افشاریه برمی‌گردد. این مسجد پلانی مربع شکل دارد و در ساخت آن از مصالحی مانند خشت خام، ملات گل، سنگ‌های لاشه، آجر و چوب استفاده شده است. در دیوارهای این مسجد کاشی‌های صابونکی با طرح سرو به‌کار برده‌اند که اثر استاد علی اصفهانی است. به دلیل وجود دو مناره‌ی رفیع و زیبا، این مسجد را دو مناره نامیده‌اند. این اثر تاریخی در سال ۱۳۸۰ باشماره‌ی ثبت ۲۶۰۰، در آثار ملی به ثبت رسید.
جالب است بدانید: ارتباط بامبو با خوش شانسی
قلعه قمچقای
قلعه قمچقای در فاصله‌ی ۶۰ کیلومتری شمال بیجار و در نزدیکی روستای قمچقای قرار دارد. با قدمتی که به دوران ساسانیان می‌رسد، این قلعه در سه دوره محل سکونت مادها، پارت‌ها و اشکانیان بوده است. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این قلعه وجود کتیبه‌ای باستانی با نقش هیروگلیف و خط هیراتیک است که آن را به یکی از قدیمی‌ترین کتیبه‌های نیمه‌تصویری ایران تبدیل می‌کند. این اثر در تاریخ ۴ آبان ۱۳۶۵ با شماره‌ی ثبت ۱۷۲۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
سینمای روباز پارک امیریه
سینمای روباز پارک امیریه با ظرفیت ۱۰ هزار نفر، بزرگ‌ترین سینمای روباز جهان به‌شمار می‌رود. این سینما در پارک جنگلی امیریه که یکی از بزرگ‌ترین باغ‌های مجموعه‌ی آبیدر است، قرار دارد. هر شب راس ساعت ۲۱، سینمای روباز پارک امیریه یک فیلم سینمایی را به نمایش می‌گذارد که بلیط تماشای آن نیز رایگان است.
عمارت خسرو آباد
عمارت خسرو آباد به دوران قاجار تعلق دارد و قدمت آن به سال ۱۲۲۳ هجری قمری بازمی‌گردد. امان الله خان اردلان والی، حاکم وقت کردستان دستور ساخت این بنا را با ۶۰۰۰ متر مربع مساحت صادر کرد. البته برخی اعتقاد دارند که بخش شرقی بنا که قصر نامیده می‌شود، در دوران زندیه ساخته شده است و توسعه‌ی آن را به امان الله خان اردلان والی نسبت می‌دهند. با اینکه این عمارت گاهی به عنوان مقر حکومتی، سیاسی و نظامی استفاده می‌شد، اما بیشتر به عنوان محلی برای انجام مراسم‌های تشریفاتی و استقبال از شاهان کاربرد داشت، به‌طوری که حتی مراسم عروسی حسن جهان خانم، دختر فتحعلی شاه با پسر امان الله خان در این عمارت صورت پذیرفت. این مجموعه شامل یک باغ و عمارتی در میان آن می‌شود. عمارت نیز بخش‌های گوناگونی را در خود جای می‌دهد. بخش اصلی که قصر سلطنتی با ورودی ستون‌دار است، در سمت غربی مجموعه قرار دارد. در سمت شرقی می‌توان غلام گردش‌ها و ایوان ستون‌داری را مشاهده کرد که به صحن عمارت مشرف می‌شود. همچنین فضای بیرونی عمارت از قسمت‌های مختلفی مانند حمام، اتاق قاپچیان (دربان) و خدمتکارها تشکیل می‌شود. برای تزئینات عمارت از گچبری، آجرکاری و ارسی‌های زیبا استفاده شده است که هرکدام به تنهایی یادآور معماری ایرانی هستند. عمارت خسرو آباد با شماره ۱۴۹۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
عمارت مشیر دیوان
عمارت مشیر دیوان یکی از خانه‌های قدیمی سنندج است که در محله‌ی قدیمی سرتپوله، واقع در خیابان شهدا قرار دارد. این عمارت در دوران قاجار، توسط میرزا یوسف مشیر دیوان، دیوان مشاور و جانشین حاکم منطقه ساخته شد. در ساخت بنا از معماری ایرانی استفاده شده است و استانداری کردستان به مدت چندین سال در آن مستقر بود. عمارت مشیر دیوان هفت حیاط دارد که هر یک از آن‌ها، آب‌نماهایی جداگانه با طرحی متفاوت و در عین حال مرتبط با دیگر آب‌نماها دارند. این حیاط‌ها شامل بخش‌های خصوصی، عمومی، تشریفاتی، خدماتی و بهداشتی می‌شود.
پل تاریخی قشلاق
پل تاریخی قشلاق در شرق سنندج، بر روی رودخانه قشلاق ساخته شده است و از آثار دوره‌های صفویه و زندیه به‌شمار می‌رود. این پل در سال‌های بعد، به‌ویژه در دوره قاجاریه مورد تعمیر و بازسازی قرار گرفت. ساخت پل به سفارش شاه صفی و توسط سلیمان خان اردلان در سال ۱۰۴۶ هجری قمری در مسیر سنندج به همدان صورت پذیرفت. در زمان امان‌الله خان اردلان، این پل تعمیر و به‌طور کامل مرمت شد. به دلیل خرابی و ویرانی بیش از حد، در سال ۱۲۶۸ هجری قمری، میرزا رضا وزیر کردستانی پل را بازسازی کرد. وجود یک سنگ نبشته بر سینه کوه مجاور پل در سال ۱۲۸۹ هجری قمری، حکایت از تعمیر و مرمت پل در زمان ناظم الایاله میرزا غلام حسین خان دارد. پل به خط مستقیم ساخته شده است و حدود ۷۸ متر درازا، ۳ متر پهنا و شش دهانه دارد. از نظر استحکام و با توجه به عناصر تشکیل دهنده، پل قشلاق از نمونه‌های خوب پل‌سازی دوره صفوی محسوب می‌شود. ۶ دهانه پل با طاق‌های جناغی پوشش یافته‌اند. عرض دهانه‌ها از شرق به غرب افزایش می‌یابد و از ۲۰.۲ متر به ۲۰.۴ متر می‌رسد. ارتفاع پل در بالاترین نقطه آن، از کف رودخانه به حدود ۶.۴ متر می‌رسد.
کوه آربابا
کوه آربابا نماد شهر بانه محسوب می‌شود. این کوه ۲۲۲۰ متری در جنوب بانه واقع شده و مربوط به دوره‌ی دوم زمین‌شناسی است که پارک جنگلی دوکانان و پیرمراد را در دامن خود جای داده است. در سال‌های اخیر این کوه حالت تفرجگاهی نیز پیدا کرده است.
عمارت آصف وزیری
عمارت آصف وزیری را در دوره‌ی صفویه احداث کردند و در دوره‌هایی مانند قاجاریه و پهلوی اول، بخش‌هایی به آن افزوده شد. با مساحتی بالغ بر ۴۵۰۰ متر مربع، این خانه شامل سردر ورودی به شکل نیم‌هشتی، تالار تشریفات، ایوان ستون‌دار، ارسی، یک رشته قنات، حمام خصوصی، حیاط مرکزی، حیاط مستخدمین و رواق می‌شود. معماری زیبا و هنرمندانه‌ی ایرانی را که با تزییناتی چشم‌نواز همراه شده‌اند، می‌توان در جای‌جای عمارت مشاهده کرد. این بنا اخیرا به موزه مردم‌شناسی مناطق کردنشین تغییر کاربری داده است و از آن با نام خانه‌ی کرد نیز یاد می‌شود. عمارت آصف وزیری در سال ۱۳۷۵ به شماره ۱۸۲۲ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
عمارت سالار سعید
عمارت سالار سعید آخرین جاذبه دیدنی کردستان می باشد که در این پست می خواهیم معرفی کنیم. عمارت سالار سعید در اواخر دوران ناصرالدین شاه قاجار، به سفارش ملا لطف الله شیخ الاسلام در شهر سنندج ساخته شد. بعدها بخش اندرونی عمارت به تملک خانواده حبیبی و بخش بیرونی آن به تملک عبدالحمید خان سنندجی ملقب به سالار سعید درآمد. سال‌ها بعد، اداره میراث فرهنگی و گردشگری استان کردستان مالک هر دو بخش خانه شد. این بنا را در سال ۱۳۵۴ تبدیل به موزه سنندج کردند. موزه سنندج در ابتدا دارای دو بخش باستان‌شناسی و مردم‌شناسی بود؛ اما در سال ۱۳۸۲ و با تاسیس خانه کرد اشیای بخش مردم شناسی موزه به عمارت دیگری انتقال داده شد و هم‌اکنون فضای موزه تنها در اختیار بخش باستان‌شناسی است. در بخش باستان‌شناسی، مجموعه ای از اشیای قدیمی از دوران ماقبل تاریخ تا دوره قاجار نگهداری می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
نظرات کاربران