اهمیت حریم خصوصی در زندگی مشترک

اهمیت حریم خصوصی در زندگی مشترک

با اهمیت حریم خصوصی در زندگی مشترک از بخش خانواده سایت تفریحی جیران همراه باشید.

برخی همسران تصور می کنند داشتن حریم خصوصی در رابطه ی همسران بی معناست و برخی دیگر چنان حریمی برای خود قائل هستند که گویی ازدواج نکرده اند. اما واقعا حد تعادل کجاست؟

موارد پیشنهادی

• ۴ سیاست زنانه که مردان را حرف گوش کن می کند.
• سنجش رضایت جنسی

وقتی صحبت از لزوم حریم خصوصی در روابط میان فردی می شود، همه موافق هستند. این که هیچ فردی به ما نمی تواند آن قدر نزدیک باشد که همه ی اسرار درونی مان را با او در میان بگذاریم. اصلاً در میان گذاشتن همه ی اسرار و مسائل خصوصی مان با دیگران عاقلانه نیست. اما اگر صحبت به لزوم حریم خصوصی در روابط همسران برسد، با برخوردهای گوناگونی روبه رو خواهیم شد. برخی چنان موضع گیری می کنند که گویی وجود حریم خصوصی در رابطه ی همسران قدم اول طلاق یا حداقل قدم اول طلاق عاطفی است. البته از حق نگذریم در مقابل نیز برخی چنان از لزوم حریم خصوصی در رابطه طرفداری می کنند که گویی می خواهند همسران را به دو نفر با داشتن رابطه ای در حد همکاری سوق دهند. اما حد میانه و نقطه ی تعادل در بین کجاست؟

همیشه برخوردهای همراه با افراط و تفریط از آنجایی ناشی می شوند که افراد باورهای اشتباهی در باره ی مسائل دارند. این موضوع در مورد داشتن حریم خصوصی میان همسران نیز به چشم می خورد. متاسفانه باورهای غلطی در این باره وجود دارد که به موضع گیری هایی غیر منطقی منجر می شود.

• ازدواج شریک شدن در همه ی ابعاد است. پس حریم خصوصی در روابط همسران بی معناست.

بسیاری از همسران تصور می کنند وجود حریم خصوصی معنایی ندارد و تصور می کنند هر چه قدر بیشتر به همسرشان نزدیک باشند بهتر است. استقلال عاطفی در همسران، خود یکی از دلایل طلاق به شمار می رود. داشتن حریمی خصوصی در روابط با اطرافیان از جمله با همسر، یکی از نشانه های استقلال عاطفی بشمار می رود. اگر چه حریم میان همسران متفاوت با دیگران است. اگر همچنان لزوم حریم خصوصی قانع نشده اید بد نیست به این نکته توجه داشته باشید همسرانی که هیچ حریم خصوصی برای خود و همسرشان قائل نیستند غالباً در روابط خود با همسرشان دچار سوءتفاهم هایی جدی می شوند. یکی از رایج ترین این موارد نقش داشدن به همسر به شکلی افراطی است. به عنوان مثال این افراد همسر خود را مسئول همه احساسات خود می دانند و انتظار دارند همسرشان آنها را خوشحال کند یا زمانی که ناراحت و عصبانی هستند، فکری به حال آنها بکند. موضوعی که می تواند باعث اختلاف، کشمکش و البته احساس سرخوردگی شدیدی در روابط بین همسران شود.

• وجود حریم خصوصی نشان دهنده ی عدم اعتماد همسران به یکدیگر است.

این تصور از آنجایی ناشی می شود که همسران به اشتباه وجود حریم خصوصی را مساوی با دروغ گویی و مخفی کاری در نظر می گیرند.

همسرانی که هیچ حریم خصوصی برای خود و همسرشان قائل نیستند غالباً در روابط خود با همسرشان دچار سوءتفاهم هایی جدی می شوند.

در حالی که اگر تصور درستی از این موضوع داشته باشند متوجه خواهند شد همسران می توانند به هم اعتماد داشته باشند، موضوعاتی را که به بهبود یا عمق بخشی رابطه ی آنها کمک می کند از یکدیگر مخفی نکنند اما در عین حال هر یک حریمی خصوصی داشته باشند.

• من هم، دوست همسرم هستم، هم همسر او، نیازی به داشتن حریم خصوصی نداریم.

واقعیت این است که هر قدر هم همسران به هم نزدیک و از نظر عاطفی به یکدیگر وابسته باشند و هر چه قدر هم احساس کنند همدیگر را به صورتی کامل درک می کنند، باز هم در زندگی آنها موضوعاتی هست که به دلیل تفاوت های مردان و زنان افراد احساس خواهند کرد نمی توانند آنها را با همسر خود در میان بگذارند. به عنوان مثال جزئی نگری خانم ها باعث می شود به موضوعاتی توجه داشته باشند که در صورتی که با همسر خود در میان بگذارند،با واکنش منفی او روبه رو شوند یا ممکن است جنس قضاوت آقایان در مورد مسائل گوناگون و افراد به شکلی باشد که خانم واکنشی منفی به آن نشان دهد در این وضعیت مطرح نکردن صحبت هایی که اصطلاحاً زنانه یا مردانه هستند با همسر، نه تنها عجیب نیست شاید بتواند مانع ایجاد سوءتفاهم در رابطه ی همسران شود. در مقابل اگر قرار باشد اصرار زیادی داشته باشید تا همسرتان همه چیز را با شما در میان بگذارد، این موضوع احتمال دلخوری را بیشتر می کند.

• من حریم خصوصی خودم را دارم، اگر همسرم نمی خواهد حریمی برای خودقائل شود، مشکلی نیست.

توجه داشته باشید رابطه ی همسران در ازدواجم رابطه ای همراه با بده و بستان است. اگر قرار باشد یک نفر همیشه در حال دادن باشد و طرف مقابل متناسب با او رفتار نکند، احتمالاً بعد از مدتی مشکل ایجاد خواهد شد. در عوض اصرار روی حفظ مرزهای شخصی خود، سعی کنید در درجه ی اول با جلب اعتماد همسرتان و سپس با دادن آزادی های منطقی به او هم از وجود حریم خصوصی برای خودتان حساسیت زدایی کنید و هم همسرتان را تشویق به داشتن حریمی شخصی برای خودش کنید.

• حریم خصوصی من، پیش از ازدواج با بعد از آن تقاوتی ندارد.

اگر قرار باشد تصور کنید همان طور که والدین یا خواهر و برادر شما مرزهای شخصی شما را رعایت کرده اند، همسرتان نیز باید همان گونه رفتار کند، احتمالاً بعد از مدتی متوجه خواهید شد در رابطه ی شما و همسرتان مشکلاتی ایجاد شده است. بهتر است در نظر داشته باشید نزدیک ترین فرد به شما از نظر احساسی همسرتان است، پس اگر تمایل به مخفی کردن حجم زیادی از مسائل دارید احتمالاً ایرادی در رابطه ی شما وجود دارد. شاید این سوال برای شما ایجاد شود که چه میزانی از داشتن حریم خصوصی در رابطه ی همسران ایراد دارد؟ هر چند پاسخ دقیق دادن به این سوال از هر همسری تا همسر دیگر متفاوت است، می توان خط قرمز مشخصی را برای همه ی همسران تعریف کرد. اگر میزان حریم شخصی یا به عبارتی “من” در رابطه ی همسران بیش از رابطه ی مشترک آنها یا “ما” است یاکیفیت آن را تحت تاثیر قرار می دهد، همسران باید در تعریف خود از حریم خصوصی تجدید نظر کنند.

• حریم خصوصی برای همه ی همسران یکسان است

روابط هر کدام از همسران با یکدیگر ویژه و منحصر به فرد است. به همین دلیل نیز نمی توان برای آنها به صورت مطلق قانونی وضع کرد. به عنوان مثال همسرانی که هر دو شاغل هستند نیاز دارند حریم خصوصی متفاوتی نسبت به همسرانی داشته باشند که فقط یکی از آنها شاغل است. در عین حال که شخصیت هر کدام از همسران نیز در این امر تعیین کننده است. به عنوان مثال نیاز افراد درون گرا و برون گرا در داشتن حریم خصوصی و میزانی که آنها برای حریم خصوصی خود در نظر می گیرند متفاوت است. شرایط تربیتی افراد در خانواده ها نیز در این امر بی تاثیر نیست. به عنوان مثال فردی که در خانواده ای پرجمعیت بزرگ شده است و همیشه با خواهران یابرادران خود یک اتاق داشته شرایطش متفاوت با فردی است که تک فرزند بوده یا همیشه در خانواده ی خود اتاقی مجزا داشته است. به خاطر همین دلایل نیز نمی توان نسخه ی واحدی برای همه همسران پیچید. از طرفی برخی ویژگی های شخصیتی مانند دیر اعتماد کردن یا سوءظن داشتن می تواند موضوع حریم خصوصی در رابطه ی همسران را با پیچیدگی های خاصی همراه سازد.

• از ابتدا تا انتهای ازدوامج حریم خصوصی همسران یکسان است.

این نیز از آن اشتباهاتی است که برخی همسران مرتکب می شوند. واقعیت این است که فقط زمانی وجود حریم خصوصی ایجاد مشکل نمی کند که همسران به اندازه ی کافی از همدیگر شناخت و البته به همدیگر اعتماد داشته باشند.

سعی کنید با جلب اعتماد همسرتان هم از وجود حریم خصوصی برای خودتان حساسیت زدایی کنید و هم همسرتان را تشویق به داشتن حریمی شخصی برای خودش کنید.

پس طبیعی است در اوایل ازدواج، که هنوز شناخت چندانی از هم شکل نگرفته، ممکن است اصرار بر ایجاد حریم خصوصی ایجاد سوءتفاهم کند. از سویی در برخی موقعیت ها ممکن است یکی از همسران ترجیح دهد به صورتی موقت حریمی وسیع تر برای خود قائل شود. البته این موضوع بیشتر در مورد آقایان صدق می کند، چرا که با توجه به بالا بودن پیوندجویی در خانم ها تمایل آنها برای دور شدن از همسرشان ممکن است کمتر پیش بیاید. گاهی نیز تغییر در شرایط زندگی می تواند وضعیت را به صورتی موقتی دچار تغییر کند. به عنوان مثال همسرانی که ناچارند در شهری دور از خانواده و دوستان سابق خود زندگی کنند، ممکن است تا مدتی احساس کنند تمایلی به داشتن حریم خصوصی سابق خود ندارند.

بیشتر بخوانید: محافظت از حریم شخصی در مسافرت