تقویت یادگیری کودکان با تشویق
تحقیقاتی که در مورد زندگی افراد تیز هوش موفق انجام گزارش هایی که در این باره ارائه شده، به ما خاطر نشان می کند که آنها در زمان کودکی، از جانب خانواده خود مورد تحسین قرار گرفته و مورد تقویت مثبت قرار گرفته اند. این افراد عموما در شرایطی پرورش یافته اند که والدینشان توقعات مثبتی از آنها داشته اند. تاثیر و اهمیت تحسین و تقویت روحیه و تقویت یادگیری کودکان با تشویق را از بخش خانواده سایت تفریحی جیران همراه باشید.
این مسئله اهمیت دارد که کودکان خود را تحسین کنید. اظهارنظر مثبت از جانب والدین درباره موفقیتها و دستاوردهای خوب کودکان، به آنها کمک می کند که احساس خوبی نسبت به خود داشته باشند. تحسین کردن به کودک کمک می کند تا خودش را به گونه عمیق تری باور کند.
البته شاید تعجب انگیز به نظر برسد که گاهی تحسین کردن نیز می تواند تأثیر بدی بر جای گذارد. اگر تحسین کردن بیش از حد تکرار گردد، شاید سبب شود که کودکان به آن وابستگی پیدا کنند و یا شاید به آن بی تفاوت شوند؛ زیرا بیشتر مواقع مورد تحسین قرار گرفته اند. اگر تحسين اغراق آمیز باشد، شاید کودکان دچار چنان فشار درونی و عمیقی شوند که حس کنند بدون تحقق بخشیدن به توقعاتی که این نوع تحسین بر عهده شان گذاشته، قادر به ادامه زندگی نیستند. کلمات ستایش آمیز ارزش های بزرگسالان را به کودکان منتقل می کنند و اگر دیگر والدین هم کودکان خود را با هیاهو تشویق کنند، تأثیر این تحسین پیوسته، ارزش های جامعه را به کودکان انتقال می دهد.
موارد پیشنهادی
حاضر جوابی کودکان تيزهوش، تحسین بسیاری برای آنها به ارمغان آورد. آنها مثل یک «ماشین سخنگوی کوچک حرف می زنند. کلمات بزرگ مآبانه و استدلال های پیچیده ای که بیان می کنند، توجه و تعجب بزرگسالان را بر می انگیزد. مادربزرگ و پدربزرگ، همسایه ها و حتی ضربه هایی که در فروشگاه حضور دارند، نسبت به بچه های کوچکی که اظهارات هوشمندانه ای درباره فضاپیما، تنگناهای سیاسی و یا وضعیت لایه ازون بر زبان می آورند، واکنش نشان می دهند؛ گویی این بچه های کوچک اطلاعات وسیعی درباره هریک یا تمامی این موارد دارند. بعضی والدین از کار یا گفت وگوی خود با بزرگسالان دست می کشند تا به بحث با این کوچولوی سه یا چهار ساله استثنائی بپردازند. زیرا آنها از آگاهی این کودکان از این همه لغات غیر عادی حیرت کرده اند و ممکن است با تحسین بیش از حد، بين اظهارنظرهای کودک وقفه ایجاد کنند.
این افراد معمولا چنین جملاتی به کار می برند: محشر است، نابغه است، فوق العاده است، باهوش ترین است و تحسین خود را چنین ادامه می دهند: «مطمئنم که سرطان را معالجه خواهی کرد» یا «رئیس جمهور آمریکا می شوی». علاوه بر آن، اگر این کودکان به لحاظ جسمی نیز زیبا باشند، کلماتی مثل جذاب و مسحورکننده را نیز به جملات تحسین آمیز خود اضافه می کنند. اگر این کودکان توانائیهای ورزشی هم از خود نشان دهند، والدین آن را نشانه ای از رسیدنشان به بازیهای المپیک یا مسابقات حرفه ای فوتبال می دانند.
بعضی از والدین و پدربزرگ ها و مادربزرگ ها، گفته های مجذوب کننده خود درباره بچه ها و نوه های خود را با من در میان می گذارند و از جمله هایی نظیر «او برجسته است» یا «او بچه ای بسیار خاص است»، استفاده می کنند. وقتی برای آنها شرح می دهم که تحسین، سبب انتقال انتظارات والدین به کودکان می شود، اغلب به من لبخند می زنند و یاداوری می کنند که دختر یا پسر یا نوه کوچولویشان واقعا استثنائی است.
مسئله این است که تحسین، انتظارات والدین را به کودکان در می کند. اگرچه آنها به عنوان بچه های کوچک، به ظاهر تحسین های بیش از حد به شکوفایی می رسند، این عبارتهای تحسین آمیز را به عنوان اهداف زندگی خود در کودکی و سن مدرسه، نوجوانی و بزرگسالی درونی می کنند. اگر این عبارتهای تحسین آمیز جنبه اغراق پیدا کند، آنها به سختی قادر خواهند بود که این انتظارات را برآورده سازند. «محشر » و «فوق العاده»، در دنیای واقعی جایی در کلاس درس ندارد. اگرچه «برجسته» یا «بهترین بودن در مورد بعضی از بچه ها و در سطح دبستان امکان پذیر است، با رقابت آمیزتر شدن برنامه آموزشی، دستیابی به اهداف كمال جویانه ، حتی برای کودکان بسیار تیزهوش هم می تواند غیر ممکن شود.
کودکانی که در سطح پیش دبستانی مورد تحسین بیش از حد قرار گرفته اند، وقتی تعریفی از آنها نشود، تحت فشار قرار می گیرند. وقتی آنها وارد دنیای مدرسه می شوند، می کوشند آنچه را همیشه به عنوان یک کودک پیش دبستانی انجام داده اند، ادامه دهند. آنها خیلی حرف می زنند، یا مدام دستشان را بالا می برند و وقتی به ایشان بیشتر از دیگران توجه نمی شود، احساس می کنند که مورد بی توجهی قرار گرفته اند. آموزگارانی که مشکل این بچه ها را درک می کنند، می توانند یاریشان دهند تا خودشان را با این مسئله سازگار سازند و توجه معلم به دیگر بچه ها را هم بپذیرند. متأسفانه، همه معلم ها چنین درکی ندارند و این کار را انجام نمی دهند. بعضی آموزگاران، این بچه ها را «وروجک» می نامند و حتی شاید همسالانشان نیز این بچه ها را که مثل بزرگ ترها حرف می زنند غیرعادی» بدانند.
تقویت یادگیری کودکان با تشویق- گاهی کودکان تيزهوشی که در دوران پیش دبستان بیش از حد مورد تحسین قرار گرفته اند، از رفتن به مدرسه می ترسند و به محض ورود مدرسه، اعتماد خود را از دست می دهند. حتی بیشتر این احتمال وجود دارد که کودکان تيزهوش پرانرژی، به خصوص پسرها که نمی توانند با این مسئله که دیگر خاص نیستند، کنار بیایند، دچار مشکلات رفتاری جدی شوند. معمولا آنها را نزدیک میز آموزگار می نشانند. خود این بچه ها، والدینشان و آموزگارانشان احساس می کنند که دچار نوعی سردرگمی و حیرت شده اند که چرا این کودکان دیگر به نظر تیزهوش نمی رسند. والدین، به خصوص مادران، اغلب این مسئله را ناشی از اعمال فشار بیش از حد به کودکان خود می دانند. در مورد این کودکان، بی اعتنایی و تحسین نشدن، آنها را در فشار قرار می دهد و غمگین می کند. با وجود این، فشاری که این کودکان حس می کنند، معمولا به دلیل انتظار بیش از حد نیست، بلکه ناشی از تحسین بیش از حدی است که آنها به عنوان نوعی توقع آن را درونی کرده اند.
به عنوان پدر و مادر، شاید حداقل بتوانید تا حدی از به وجود آمدن این فشار جلوگیری کنید. می توانید با اعتدال و واقع گرایی بیشتری آنها را تحسین کنید. می توانید به کودکان خود بگویید که باهوش هستند؛ بدون اینکه آنها را نابغه بنامید. می توانید به آنها بگویید که جذاب یا زیبا هستند، بدون اینکه آنها را فوق العاده یا محشر بدانید. اگر بچه ها را به دلیل سخت کوشی، خوش فکری و پشتکار تحسین کنید، آنها متوجه خواهند شد که شما برای سخت کوشی، خوش فکری و پشتکارشان ارزش قائل هستید. اگر آنها را به دلیل ذکاوت، نوآوری یا خلاقیت تحسین کنید، درک خواهند کرد که شما برای این ویژگیها ارزش قائلید. اگر به مهربانی و دلسوزیشان اشاره کنید، این ویژگیها در وجودشان تقویت می شود.
برای تحسین بچه ها از صفاتی استفاده کنید که واقعا بتوانند آنها را تحقق بخشند و کمتر تحت فشار قرار بگیرند.
مطلب پیشنهادی: دعای ترس بچه ها در خواب
البته، شما نمی توانید به طور کامل جلوی تحسین بیش از حد همسایه ها یا پدربزرگ و مادربزرگ را بگیرید، اما می توانید جوری این ها را تفسیر کنید که متعادل تر به نظر برسند. به طور مثال، وقتی مادربزرگ پسرتان را باهوش ترین پسر دنیا می نامد، می توانید برای فرزندتان توضیح دهید که مادربزرگ به این نحو عشقش را به او بیان می کند، ولی منظور واقعی اش این است که او بچه باهوشی است، نه باهوش ترین بچه دنیا.
در عین حال، شما نمی توانید همه تحسین های بیش از حدی را که متوجه دختر یا پسرتان است، معنی کنید. با وجود این، بیان مفهوم این کلمات، معمولا به کودکان کمک می کند که توقعات واقعی را که از ایشان وجود دارد، درونی کنند. چند عبارت بیش از حد تحسین آمیز، مطمئنا ضرری ندارد. این سیل بی وقفه تحسین بیش از حد است که آنها را به این امر متقاعد می کند و سبب می شود که توقعشان از خودشان به شکل ناممکنی بالا برود.
همچنان که با شور و هیجان، اعتماد و شایستگی را در وجود کودکان خود پرورش می دهید، بر اساس اعتدال و واقعیت، آنها را تحسین کنید. بچه ها را به طور متناوب و نه پیوسته مورد تحسین قرار دهید. بگذارید کودکان از رضایت درونی فعالیتهای خود بهره مند شوند؛ بدون اینکه به توجه مستمر شما نیاز داشته باشند. همچنانکه روش ارزش گذاری خود را به کودکتان تفهیم می کنید، با گفتن اینکه او استثنائی، نابغه و بی عیب و نقص است، به او فشار نیاورید. او در آینده، به دلیل توقعات واقع گرایانه شما و نه توقعات غیرممکن، سپاسگزارتان خواهد شد.
نظرات کاربران