0

اثرات تغذیه بر اختلالات خواب

اثرات تغذیه بر اختلالات خواب

اثرات تغذیه بر اختلالات خواب

اختلال خواب به طور قابل توجهی کیفیت زندگی تعداد زیادی از افراد را تحت تأثیر قرار می دهد اما هنوز یک بیماری شناخته نشده است. اعتقاد بر این است که تغذیه با رژیم غذایی تأثیر بسزایی در سلامتی خواب دارد. پیشنهاد می کنیم اثرات تغذیه بر اختلالات خواب را از بخش رژیم و تغذیه سایت تفریحی جیران دنبال کنید.

اثرات تغذیه بر اختلالات خواب

بسیاری از مکمل های غذایی برای استفاده از سلامتی خواب استفاده شده اند. با این حال، رابطه بین اجزای تغذیه ای و خواب پیچیده است. عوامل تغذیه ای با الگوی های مختلف غذایی به طور چشمگیری متفاوت هستند و به طور قابل توجهی به عملکردهای گوارشی و متابولیکی هر فرد بستگی دارند. علاوه بر این، تغذیه می تواند تأثیر عمیقی بر هورمون ها و وضعیت التهاب بگذارد که به طور مستقیم یا غیر مستقیم در بی خوابی نقش دارند. در این بررسی، ما نقش عوامل اصلی تغذیه ای، کربوهیدرات ها، لیپیدها، اسیدهای آمینه و ویتامین ها را در خواب و اختلالات خواب خلاصه کردیم و مکانیسم های بالقوه را مورد بحث قرار دادیم.


موارد پیشنهادی


بدن یک ریتم بیولوژیکی به نام ریتم شبانه روزی را حفظ می کند که در چرخه های 24 ساعته نوسان می کند. این ریتم شبانه روزی عادی چرخه های فیزیولوژیکی عادی را که هر روز اتفاق می افتد، تنظیم می کند

اختلال خواب یک بیماری بسیار شایع است که باعث اختلال در ریتم شبانه روزی طبیعی می شود که بر سلامتی روانشناختی و سلامت جسمی تأثیر منفی می گذارد.

انواع مختلفی از اختلالات خواب وجود دارد، از جمله بی خوابی، آپنه انسدادی خواب (OSA) و اختلالات ریتم شبانه روزی بیشتر مورد مطالعه قرار می گیرند. اختلالات خواب نه تنها با کاهش کیفیت زندگی و کارایی کار همراه است بلکه با افزایش مشکلات پزشکی و روانپزشکی نیز همراه است. این یک عامل خطر برای بسیاری از بیماری ها از جمله حوادث قلبی عروقی، فشار خون بالا و دیابت نوع 2 در نظر گرفته می شود. سلامتی خواب کودکان با سلامت فیزیولوژیکی و روانی و همچنین رشد شناختی و رفتارهای آنها ارتباط دارد.

ریتم شبانه روزی توسط هر دو مؤلفه ژنتیکی داخلی ساعت بیولوژیکی (ژن های ساعت) و عوامل خارجی از جمله عوامل تغذیه ای و محیطی کنترل می شود. اعتقاد بر این است که رژیم غذایی نقش مهمی در تنظیم سلامتی خواب دارد.

مکانیسم رژیم غذایی در تنظیم خواب یک سوال بسیار پیچیده است که می تواند از طریق مسیرهای زیر نشان داده شود. اول، اجزای رژیم غذایی می توانند به طور مستقیم روی خواب تأثیر بگذارند. به عنوان مثال،

کافئین

موجود در قهوه یا چای کافئین دار باعث کاهش زمان و کیفیت خواب کامل و همچنین افزایش زمان القای خواب می شود. کافئین از نظر شیمیایی با آدنوزین که یک عامل القا کننده خواب است ، ارتباط دارد. اعتقاد بر این است که کافئین به طور برگشت پذیر گیرنده های آدنوزین القا کننده خواب (A2AR) در مغز عمل می کند، اگرچه ممکن است مسیرهای دیگر همزیستی داشته باشند.

ملاتونین

یک القا کننده خواب شناخته شده است که اطلاعات مربوط به چرخه روزانه تاریکی و تاریکی را به بدن منتقل می کند. ملاتونین دو گیرنده MT1 و MT2 را فعال می کند، هر دو گیرنده های پروتئین G هستند تا اثرات آن را در القای خواب و ریتم شبانه روزی واسطه قرار دهند. بنابراین، غذای حاوی ملاتونین می تواند به طور مستقیم بر روی خواب تأثیر بگذارد. ثانیاً، بسیاری از متابولیت های تغذیه ای می توانند در تنظیم خواب مستقیم یا از طریق تنظیم سایر عوامل مرتبط به شرح زیر بحث شوند.

لازم به ذکر است که تغذیه می تواند به طور قابل توجهی میکروبیوت کامنسال را تغییر دهد که می تواند بر تولید متابولیک متابولیت ها تأثیر بگذارد. ثالثاً، عوامل تغذیه ای طولانی مدت می توانند وضعیت التهاب را که با آن نیز ارتباط نزدیک دارد تغییر دهند

کربوهیدرات ها
به جای مطالعه هر کربوهیدرات تصفیه شده، از شاخص کلی گلیسمی رژیم غذایی (GI) بر اساس تأثیر آنها بر سطح گلوکز خون بعد از غذا به طور معمول برای بررسی تأثیر کربوهیدرات بر بیماری ها استفاده می شود. نشان داده شده است که رژیم غذایی با GI بالا با سکته مغزی، سرطان و برخی بیماری های مزمن مرتبط است.

مصرف غذای با GI بالا باعث افزایش سریع سطح گلوکز خون می شود که منجر به افزایش انسولین جبرانی و یک سری اثرات هومورال پایین دست می شود. مطالعات انجام شده روی نقش کربوهیدرات ها در خواب نتایج متفاوتی دارد. آفاقی و همکاران گزارش داد که افراد سالم در خواب (12 بزرگسال سالم از 18 تا 35 سال) که 4 ساعت قبل از خواب از وعده های غذایی با محتوای بالای کربوهیدرات استفاده می کنند منجر به کوتاه شدن تاخیر شروع خواب می شود (SOL ، 48.6 درصد کاهش) در مقایسه با افرادی که وعده غذایی با ضریب GI پایین.

نتیجه یک مطالعه دیگر این است که مصرف کم کربوهیدرات با مشکل در حفظ خواب همراه است. با این حال، مطالعات دیگر، از جمله اخیراً توسط Gangwisch و دیگران منتشر شده است، نشان می دهد که رژیم های غذایی با شاخص گلیسمی بالا و بار قند خون یک عامل خطر برای بی خوابی است.

این مطالعه آینده نگر بر روی جمعیت بسیار بیشتری از جمعیت زنان یائسه نشان داد که رژیم غذایی با GI بالا با افزایش بروز بی خوابی بیش از 3 سال همراه است و مصرف بیشتر قندهای افزودنی در رژیم غذایی، نشاسته و دانه های غیر کل / تصفیه شده هر کدام با بروز بالاتر بیخوابی.

علاوه بر این، آنها دریافتند که محتوای فیبر بیشتری در مواد غذایی وجود دارد و همچنین میوه های غیر شیره با شیوع کمتری و بروز بی خوابی در ارتباط هستند. این نتیجه گیری با مطالعه قبلی مطابقت دارد که مصرف زیاد شیرینی پزی با کیفیت پایین خواب کارگران زن میانسال ژاپنی مرتبط است. با حمایت از این مفهوم، مطالعه ای در مورد مصرف کوتاه مدت یک رژیم غذایی بسیار کم کربوهیدرات (VLC) بیش از 48 ساعت در مقایسه با یک رژیم غذایی ترکیبی کنترل شده بر روی شاخص های خواب ، پیشنهاد می کند SWS (مرحله خواب عمیق) باشد و درصد خواب REM کاهش یابد (” خواب دیدن “خواب).

اگرچه به طور کامل حل نشده است، اما مکانیسم های بالقوه رابطه کربوهیدرات و بی خوابی پیشنهاد شده است. مواد غذایی با GI بالا می توانند نسبت تریپتوفان را نسبت به سایر اسیدهای آمینه بزرگ خنثی (LNAA از جمله تیروزین، فنیل آلانین، لوسین، ایزولوسین، والین و متیونین) در گردش خون تغییر دهند.

این کار از طریق تأثیر انسولین انجام می شود که به دنبال مصرف غذای با GI بالا افزایش می یابد. انسولین باعث جذب انتخابی LNAA توسط عضلات می شود و منجر به افزایش تریپتوفان به نسبت LNAA می شود. از آنجا که تریپتوفان برای انتقال به مغز با LNAA رقابت می کند، این تغییر نسبت ممکن است منجر به افزایش تریپتوفان در مغز شود.


بیشتر بخوانید: پالتوی گل گلی ترند زمستان امسال


تریپتوفان

پیش ماده سروتونین است که باعث خواب می شود. سطح سروتونین مغز در واقع پس از مصرف کربوهیدرات می تواند افزایش یابد. از این مکانیسم برای توضیح مشاهدات استفاده شد که رژیم غذایی با GI بالا باعث خوابیدن می شود. با این حال، این نظریه با انتشار اخیر Gangwisch و دیگران به چالش کشیده شده است. وی اظهار داشت که این نظریه ممکن است واقع بینانه نباشد زیرا لازم است وعده غذایی فقط حاوی کربوهیدرات باشد. اگر وعده غذایی به اندازه 5٪ پروتئین داشته باشد، این می تواند از افزایش غلظت تریپتوفان جلوگیری کند.

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاهی توهین آمیز باشد و متوجه نویسندگان و سایر کاربران باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه ی تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه از لینک سایر وبسایت ها و یا وبسایت خود در دیدگاه استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه در دیدگاه خود از شماره تماس، ایمیل و آیدی تلگرام استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد.
  • چنانچه دیدگاهی بی ارتباط با موضوع آموزش مطرح شود تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

چهار × سه =

مشاهده بیشتر