اهمیت روابط خواهر و برادری

روابط بین خواهر و برادر، در تمام خانواده ها از اهمیت خاص است. حتی اگر خانواده شما تک فرزند باشد. شاید پسر عمو (یا دخترخاله ای که هر فرزند شماست، با کودکتان رفاقت و رقابتی شبیه آنچه بین خواهر و برادرها وجود دارد، داشته باشد. همچنین لازم است بدانید که داشتن کودکی تیزهوش در خانواده، باعث پیچیده تر شدن روابط خواهر و  برادری می شود. در این پست از سایت سرگرمی جیران قصد داریم به اهمیت روابط خواهر و برادری بپردازیم.

بعضی از روابط عادی بین خواهر و برادرها، باعث ایجاد مشکلات خاص برای کودکان تيزهوش می شود و به همین دلیل، در اینجا پیشنهادهایی برای فائق آمدن بر این مشکلات ارائه شده است.

کودکان تيزهوشی که خواهرها و برادرانشان استعداد کمتری دارند:

ممکن است کودکان فوق العاده تیزهوش و با استعدادهای خارق العاده برای رقابت در زمینه هوش، مجالی به کودکان دیگر خانواده ندهند. برای پرورش این توانائیهای منحصر به فرد در کودکان، اغلب به لحاظ وقت و هزینه، به سرمایه گذاری بسیار نیاز است تا ضمن پرورش استعدادهایشان، نیازهای استثنائی آنها هم برآورده شود. در این فرآیند، کودکان تيزهوش طبعا به نحوی چشمگیر مورد توجه و تأیید قرار می گیرند.

موارد پیشنهادی

• تاثیر رقابت بر موفقیت کودک
• راههای افزایش اعتماد به نفس در کودکان

خواهرها و برادرها باید بتوانند موفقیتهای خواهر یا برادر تیز هوش خود را تحسین کنند. همچنین باید متوجه باشند که دستیابی به موفقیت در چنین سطح مشابهی، برایشان امکان پذیر نیست. خواهر ها  یا برادرهایی که از استعداد کمتری برخوردارند، باید از معیار دیگری برای ارزیابی توانائیهای خود بهره گیرند. در غیر این صورت، ممکن است در این دام بیفتند که موفقیتهای واقعی (و حتی حقیقت وجودی) خود را نیز، شکست تلقی کنند. گفته های برادر موفق یک دختر تیزهوش، چنین است:

وقتی فهمیدم که نمی توانم مثل خواهرم به موفقیت برسم، تصمیم گرفتم ضمن اینکه حداکثر تلاشم را می کنم، از رقابت با او دست بردارم. متوجه شدم کارهایی که خودم می توانم انجام دهم نیز در سطح خودشان نوعی موفقیت محسوب می شوند.

اگرچه این نوجوان پی برد که می تواند به رغم داشتن «جایگاه دوم»، شاگرد موفقی باشد، این تشخیص خودبه خود به ذهنش نیامده است. خانواده ها علاوه بر ارزش قائل شدن برای موفقیتهای به دست آمده توسط فرزندان تیز هوش خود، باید به موفقیتهای دیگر فرزندان خانواده هم توجه کنند. به این ترتیب، این تشخیص می تواند مبنایی باشد برای شناسایی توانائیها و کوشش هایی که هرکودک به تنهایی از خود نشان می دهد. از آنجا که ممکن است گاهی این کار مشکل باشد، صادق بودن با کودک درباره تفاوتهای هوشی و محدودیتهای ذهنی، مهم تر از این است که وانمود کنید همه خواهر و برادرها از استعداد یکسانی برخوردارند. همچنین، می توانید کودکان خود را با یادآوری این نکته تشویق کنید که کارفرمایانشان در آینده، نمره ضریب هوشی آنها را نخواهند خواست، بلکه آنها به طرز برخورد، ابتکار عمل، پشتکار و تفکر خلاقشان توجه خواهند کرد. علاوه بر آن، مهم نیست که افراد چقدر باهوش هستند؛ زیرا همیشه افراد دیگری پیدا می شوند که باهوش تر از بقیه باشند.

اگر دو یا چند کودک تیزهوش دارید:

عجیب نیست اگر همه کودکان یک خانواده، تیزهوش باشند. این می تواند منشا ژنتیکی داشته یا حاصل شرایط مناسب، روش تربیتی درست والدین و همچنین انتظارات معلم باشد. به احتمال زیاد، همه این عوامل با هم مؤثر هستند. امکان دارد هریک از فرزندان خانواده، برای برآورده ساختن انتظاراتی که از کودک قبلی می رفته، تحت فشار شدیدی قرار گیرد. روز اول مدرسه برای فرزند دوم، سوم یا چهارم می تواند به طرزی اجتناب ناپذیر با این جمله شروع شود که «اوه بله، من خواهرت را می شناسم. او دانش آموز بسیار خوبی بود. شاید این موضوع برای فرزندتان که معتقد است می تواند انتظارات معلم را برآورده سازد، بسیار خشنود کننده باشد. حتی امکان دارد فرزندتان از شنیدن این جمله به خود ببالد و بنابراین، با توان روحی بسیار خوبی درس خواندن را شروع کند. از سوی دیگر، ممکن است کودکانی که از اعتماد به نفس کمتری برخوردارند، این شناخت اولیه را نوعی تهدید از جانب معلم بدانند. شاید آنها نگران این باشند که موفقیتهایی که بدان دست پیدا می کنند، به پای موفقیت های خواهر یا برادر بزرگترشان نرسد. آموزگارانی که به شاگردان خود توجه بیشتری نشان می دهند، خیلی سریع متوجه تفاوت بین خواهر یا برادرها می شوند. شاید بهتر باشد برای کودکتان توضیح دهید که “اگرچه “برایان” در کلاس خانم “جونز” بوده، او به زودی متوجه می شود که تو هم شاگرد خوبی هستی، ولی با برادرت فرق داری”.

شاید مهمترین کاری که والدین دارای چند کودک تیزهوش باید انجام دهند، آن باشد که سخت تلاش کنند تا کوچک ترین فرزندشان در طول دوران تحصیل خود، تحت فشار قرار نگیرد. بگذارید آنها بدانند که نه متوجه هستید که به دلیل مقایسه دائمی با خواهرها یا برادرانشان، با فشار شدیدی روبه رو هستند. می توانید به ایشان بگویید که از همه ی بچه های خانواده انتظار می رود حداکثر تلاش خود را به خرج دهند و این که شما نحوه عملکردشان را به طور انفرادی مورد ارزیابی قرار می دهید و با موفقیت های خواهران با برادرانشان مقایسه نمی کنید.

کودکان تيزهوشی که خواهر یا برادر بزرگ تری با فاصله سنی کم و توانائیهای ضعیف تر دارند:

یکی از پیچیده ترین روابطی که بین خواهرها و برادرها وجود دارد، آن است که فرزند کوچک تر تیزهوش، خواهر یا برادری دارد که یک یا دو سال از او بزرگ تر است و توانایی متوسط یا ضعیفی دارد. شاید در مقام پدر یا مادر، احساس کنید که باید برای این فرزند بازنده تان فداکاری کنید. اگر چه از نظر فرهنگی این طرز برخورد بسیار عادی است می تواند تأثیر نامطلوبی بر همه فرزندان داشته باشد. این کار باعث می شود که والدین از فراهم آوردن فرصتهای مناسب و سودمند برای کودکان تيزهوش خود اجتناب کنند؛ آن هم به این دلیل که می ترسند فرزند بزرگ تر شان دچار آشفتگی یا کمبود اعتماد به نفس شود. این کار باعث می شود که کودک تیزهوش، به دلیل کمبود فرصتهای مناسب برای پرورش استعدادهایش، دچار سردرگمی شود. در عین حال، به علت افشار ناشی از ناکامی، بعید نیست توانائیهای فوق العاده او سرکوب گردد. بچه های بزرگ تر در هر صورت، تحت فشارهای مختلف ناشی از حضور خواهر یا برادر تیزهوش خود قرار می گیرند. همچنین، اغلب آنها از انگیزه کمتری برای دستیابی به موفقیت برخوردارند؛ زیرا پیوسته تحت این فشار هستند که واقعا از آنها انتظار نمی رود که به موفقیتهای چشمگیر دست یابند.

روش بهتر آن است که کاری کنید تا موفقیتهای کودکان تيزهوش شما بیشتر شود؛ حتی اگر به این نحو باشد که همان پایه را به سرعت طی کند و کودکان بزرگتر از خود برسد. این در صورتی بهتر است که خواهر ها یا برادرها در همان کلاس نباشند). علاوه بر آن، این مسئله بسیارضروری است که والدین، عملکرد کودکان بزرگ تر را بر اساس میزان تلاش و توانایی آنها تقویت کنند. به محض اینکه کودکان به اندازه کافی بزرگ شوند که بتوانند درباره توانائیهای مختلف و حس رقابتی که در خود احساس می کنند، سخن بگویند، این گفت وگوهای آزاد به آنها کمک می کند که علی رغم تفاوتهای آشکار در استعداد، پایه تحصیلی موفقیتهای آموزشی، بتوانند حس ارزشمند بودن را در وجود خود رشد دهند.

اهمیت روابط خواهر و برادری – یکی از اصول بسیار مهم زیربنایی که در تصمیم گیری همیشه باید مد نظر داشته باشید، آن است که: هر کودک باید بتواند از بهترین امکانات موجود، برای رشد فکری و خلاقانه برخوردار باشد. اعتقاد به تربیت یکسان، به نام رعایت برابری آموزشی، می تواند خیلی ساده شما را گمراه سازد و باعث شود که از ایجاد فرصتهای آموزشی مناسب برای کودکان تیزهوش خود بپرهیزید؛ آن هم به این دلیل که خواهران با برادران دیگر او نمی توانند در این برنامه های آموزشی شرکت کنند. از سوی دیگر، تربیت عادلانه همه امکانات قابل دسترس و جالب را در دسترس همه کودکان خانواده قرار می دهد که متناسب با علائق و شایستگی های آنان است تربیت خواهر و برادرها بر اساس روشی یکسان، در حقیقت می تواند رقابت بین آنها را شدیدتر کند.

مطلب پیشنهادی: بهترین ضد آفتاب های کودک

کودکان نباید برای آنکه بین اعضای خانواده در هر عرصه ای بهتر باشند، تحت فشار قرار بگیرند. دنیا به وجود افراد بسیار شایسته در هر زمینه ای نیاز دارد و به همین دلیل، فرصتهای بسیاری برای همه کودکان هست. علاوه بر آن، اگرچه قطعا موضوع هوش در میان است،آنچه کودکان با بهره گیری از هوش خود می توانند به انجام برسانند، بسیار مهم تر است. احساس رقابت در بین اعضای خانواده باید به بحث گذاشته و پذیرفته شود؛ اما هدایت آن به سوی انواع سرگرمی ها و موقعیتهای دیگر، می تواند خود محوری احتمالی فرزندان را کاهش دهد. همه اعضای خانواده در دنیایی که رقابت تا به این حد شدید است، به حمایت یکدیگر نیاز دارند. شما باید کودکان خود را تشویق کنید که به هم روحیه بدهند تا حقیقتا بتوانند بر حس رقابتی که ممکن است داشته باشند، فائق آیند.