رقابت بین خواهر و برادر

رقابت بین خواهر و برادر

با رقابت بین خواهر و برادر از بخش خانواده سایت تفریحی جیران همراه باشید.

یکی از مشکلاتی که به نظر می رسد تقریباً اجتناب ناپذیر باشد و گاهی باعث خشم والدین می شود، مشاجره بین فرزندان خانواده است. گاهی حتی به نظر می رسد که بچه ها واقعاً نسبت به هم شرارت می کنند. این مسئله می تواندشما را خیلی ناراحت کند که بچه هایی که آن قدر دوستشان دارید، نمی توانند با هم کنار بیایند. نومیدی شما وقتی بیشتر می شود که می دانید آنها از استعداد بالایی برخوردارند و تصور می کنید که قطعاً باید درک بهتری نسبت به مسائل داشته باشند. والدین برای خلاصی از این مشکل، به سخنرانیهای بی پایان در باب اینکه چگونه و چرا باید کودکان باهم کنار بیایند، متوسل نمی شوند که معمولاً تأثیر اندکی دارد.

موارد پیشنهادی

• تعیین مرز بین خیال بافی و دروغگویی کودکان
• بازی هایی جهت تقویت تمرکز

والدین هرگز نخواهند توانست رقابت بین خواهر و برادرها را کاملاً از بین ببرند. رقابت بین خواهر و برادرها واکنش طبیعی کودکانی است که در حد معقول، از اعتماد به نفس برخوردارند. فقط وقتی این رقابت فروکش می کند که یک کودک دستور می دهد و دیگری آن را می پذیرد که در چنین حالتی، کودکان با یکدیگر دعوا نمی کنند. با وجود این اگر یکی پر مدعاتر باشد یا ارگ یکی از بچه ها انتظار داشته باشد که به همه دستور دهد بسته به موقعیت موجود هر کودکی واکنش متفاوتی از خود نشان می دهد. به طور کلی رقابت بین خواهر و برادر، کمی آزاردهنده تر از آن چیزی است که نوعاً در خانواده ها وجود دارد. اما شما به عنوان پدر یا مادر، می توانید رفتاری در پیش بگیرید که این رقابت را روز به روز کم رنگ تر سازد.

ابتدا سعی کنید برای همه کودکان خود زمانی مخصوص تنها ماندن در نظر بگیرید. به نحوی که همیشه در کنار هم نباشند. اگر آنها همیشه در کنار هم باشند. مشخص است که بیشتر باهم بحث و درگیری پیدا می کنند. همچنین اگر بچه ها هر کدام وقتی برای تنها ماندن داشته باشند سلامت روانی، روحیه مستقل، قدرت تخیل و اعتماد به نفسشان هم تقویت می شود.

وقتی بچه هایتان باهم بحث می کنند، بگذارید بدانند که در جر و بحثشان مداخله نمی کنید مگر اینکه همدیگر را کتک بزنند یا سرو صدای بیش از حدی به پا کنند. همچنین آنها را تشویق کنید که با گفت و گو مسئله را حل و فصل و با یکدیگر سازش کنند. توانایی حل و فصل تعارضات در خانه و از کودکی شروع می شود. کودکان تیز هوش اغلب از فرایند استدلال لذت می برند. به آنها بگویید دوست دارید بدانید که چگونه به راه حل مشکلات خود می رسند. برایشان توضیح دهید که شما مداخله و داوری نخواهید کرد که حرف کدامشان درست یا غلط است. به هر حال شما هرگز قادر به انجام چنین کاری هم نیستید. اگر فرزندانتان در خال زد و خورد با یکدیگر هستند، از آنها بخواهید که 10 دقیقه در دو اتاق جداگانه بمانند. اگر آنها فقط با صدای بسیار بلند بحث می کنند، از ایشان بخواهید که در اتاق دیگری صحبت کنند تا شما صدای آنها را نشنوید.

“جین آن” هشت ساله، ارتباط خود با برادر بزرگترش را چنین شرح می دهد:” ما عادت داشتیم که دایم به هم غر بزنیم، اما هر بار که با یکدیگر دعوا می کردیم، مامان ما را از هم جدا می کرد. به همین دلیل سعی می کردیم زیاد دعوا نکنیم. جدا ماندن از هم زیاد جالب نیست.”

اکثر خواهر و برادرها حقیقتاً ازهم بودن لذت می برند گر چه شاید این امر از نظر والدینشان که از چنین وضعیتی خسته شده اند آنقدرها مشهود نباشد.

به یاد داشته باشید: اگر مداخله کنید، فقط مسئله را پیچیده تر کرده اید. هر کودک سعی می کند که شما را به جانبداری از خودش وادارد و به این ترتیب، جنگ شدت بیشتری می گیرد. شاید همان کودکی که بیشتر طرفش را می گیرید، درگیری را شروع کرده باشد. در این جا پیشنهادهای دیگری هم برای کاهش رقابت بین خواهر و برادرها آمده است:

پاداش دادن می تواند به بچه ها کمک کند تا همکاری بیشتری داشته باشند. این روش به خصوص برای زمانی مناسب است که لازم است خواهر و برادر مدتی طولانی باهم باشند. مثلاً در تعطیلات تابستانی یا مسافرتی طولانی با اتومبیل. با تقسیم روز به دو یا سه قسمت زمانی، مثل صبح زود تا ظهر، بعد از ظهر تا شام یا تا زمان صرف عصرانه و زا زمان صرف عصرانه تا موقع خواب، کودکان می توانند یک نمره برای هر فاصله زمانی که رفتار جمعی خوبی داشته اند، بگیرند. خواهر و برادرها فقط در صورتی نمره می گیرند که هر دو (یا همگی) نسبت به یکدیگر مهربان باشند. این روش امتیازگیری، کودکان را به همبستگی تشویق می کند. هدف از این کار، به دست آوردن امتیازی کم اما ارزشمند(10 تا 15 امتیاز) برای انجام یک کار است. مثل خوردن پیتزا خارج از منزل، رفتن به سینما یا اجازه یک فیلم خوب. شما وقتی می توانید بفهمید روشتان مؤثر بوده که یکی از بچه ها دیگری را بزند یا اذیت کند و دیگری بگوید از این کار ناراحت نشده، زیرا همه اش یک شوخی بوده. هیچ روشی همیشگی نیست، اما این روش به خصوص در مواقعی که بچه ها تحت فشار عصبی قرار گرفته اند، مؤثر است. شما و فرزندانتان هم می توانی به دلخواه خود برنامه ریزی کنید.

برنامه های غیر منتظره نیز می تواند برای سازگاری بیشتر بین خواهر و برادرها مؤثر باشد. وقتی یکی از والدین بچه ها را دور هم جمع می کند تا برای والد یا کودک دیگر برنامه ای غیر منتظره ترتیب دهند، در واقع کودک درگیر برنامه ریزی برای هدف مشخصی می شود و با دیگران احساس صمیمیت بیشتری می کند بیشتری می کند. پیوند کودکان برای رسیدن به هدفی مثبت، باعث یکی شدن آنها می شود. حفظ اسرار درباره ی هدیه دادن، تدارک برنامه های غیر منتظره و رفتن به مهمانی، می تواندبه پیوند بین برادرها و خواهر ها کمک کند و مانع جر و بحث بین آنها شود. اجرای برمانه یا تدارکات خاص برای مادربزرگ، پدربزرگ، عمه یا خاله و دایی و عمو، یکی از همسایه ها یا دوستان حس همبستگی را در آنها تقویت می کند که حاصل تلاشهای گروهی است. والدین اغلب می توانند برای ایجاد وابستگی بین خواهر و برادر، از روشهای مؤثر و جمعی بهره بگیرند.

غالباً رقابت خواهر و برادر، بر موفقیت کودکان تأثیر می گذارد. کودکان به سادگی تصور می کنند که اگر عملکرد خواهر یا برادرشان به خوبی آنها نباشد، موفقیتهایشان بیشتر به چشم می آید. ممکن است این موضوع به این معنی باشد که کودک موفق تیزهوشتان، فعالانه و با حفظ متانت(یا شاید هم نه چندان با متانت)، می کوشد کودکان دیگر خانواده را که به نظرش از او تیزهوش ترند، تحقیر کند. به کودکتان توضیح دهید که این این خیلی خوب است که “همه اعضای خانواده باهوش باشند” و به آنها یادآوری کنید که موفقیت یکی زا کودکان باعث محدودیت عملکرد دیگران نمی شود.

بیشتر کودکان حسودند و باید آنها را تشویق کرد که این واقعیت را بپذیرند. به کودکن یاد بدهید که بر این نوع احساسات خود راحت تر غلبه کنند. به این ترتیب که این چالش را بپذیرند و با حسن نیت، خواهر و یا برادران خود را تحسین کنند. به نظر می رسد که این روش، به همه کمک می کند و می تواند سبب شود کودکان کمتر یکدیگر را تحقیر کنند. اگر فرزندانتان یکدیگر راتحقیر می کنند، همان موقع به جانبداری از یکی برنیایید. مع الوصف،بایدبه طور خصوصی با کودکی که دیگران را تحقیر می کند، حرف بزنید. به او بگویید که شما متوجه تلاشهای او هستید و وقتی ببینید عملکرد او نیز عالی است، با یک نشانه سری به او علامت می دهید. اگر در حضور خواهر یا برادرانش او را نصیحت نکنید، احتمال بیشتری می رود که رفتارش بهتر شود. استفاده از نشانه های سرّی، می تواند بسیار مؤثر باشد.

اگر چه قصد دارید نقاط قوت و توانائیهای مختلف کودکان خود را تحسین کنید مرتکب این اشتباه نشوید که یکی را دانشمند، دیگری را بامزه، سومی را اجتماعی بنامید و همین طور تا آخر به بقیه هم لقبی اختصاص دهید. هر چند قصد شما از این کار، اختصاص دادن جایگاهی خاص برای هر کودک است کودکان آن را به مثابه پیامی بسیار رقابت جویانه می پندارند. آنها احساس می کنند که باید در جمع خانواده، در بعضی موارد، حتماً بهترین باشند. علاوه بر آن، شاید بعضی کودکان از فعالیتهای هنری یا ورزشی بیش از دیگران لذت ببرند. همچنین همه بچه ها باید از دوستی دیگران بهره مند شوند اگر چه ممکن است بعضی از آنها اجتماعی تر از دیگران باشند. شاید نامگذاریهای ظریف کودکان بر اساس توانائیهای خاص آنها، فقط سبب شدت گرفتن رقابت بین خواهر و برادر شود و این گمان را در دانش آموز برانگیزد که به غیر از او، همگی می توانند دانش آموزان خوبی شوند.

فرزند موفق خود رابه عنوان معلم خصوصی خواهر یا برادرش که موفقیت کمتری به دست می آورد، منصوب نکنید. این کار فقط سبب می شود کودکی به او تعلیم داده می شود، هر روز مورد تحقیر قرار بگیرد. شایدکودکی که معلم خصوصی داردف نتواند خشمش را از این موضوع که خواهر و برادرش به وی کمک می کنند، درک کند و یا شرح دهد. کودکان اغلب می گویند که مدیون کمک خواهر یا برادر خود هستند. با وجود این می گویند که این کمکها باعث می شود به نوعی احساس “کودن بودن” کنند.

حتماً به هر یک از کودکان وقت جداگانه ای برای همراهی با والدین، ورزش کردن، انجام کارهای روزمره ی خانه، یا همکاری فرهنگی اختصاص دهید. اگر چه فعالیتهایی که همه اعضای خانواده در آن سهیم هستند، بهتر است کودکانی که از عدم اعتماد به نفس رنج می برند، عملکرد شان نباید همیشه زیر سایه اعتماد بیشتر به خواهر یا برادرشان باشد. فعالیتهای جداگانه پدر و پسر، به خصوص برای همه پسرهای خانواده، از اهمیت خاصی برخوردار است. هر چندگاهی شرکت در این فعالیتها برای پدرها مشکل است. احتمالاً اکثر پدرها بیشتر لذت می برند که آن پسرشانکه از اعتمادبیشتر و عملکرد مثبت تری برخوردار است، همیشه در کنارشان باشد. با این وصف، اگر پدرها امیدوارند که نگرش مثبت را در وجود همه پسرهای خود تقویت کنند، بایدبدانید که هر پسری نیاز دارد زمانی را جدا از دیگران با پدر خود بگذارند. در غیر این صورت، بعید نیست یکی از پسرها احساس کند که همیشه نفر دوم است. مادر ها اغلب حالت حامی دارند ولی نباید مدامابراز تأسف کنند که چرا اعتماد به نفس پسرانشان این قدر کم است. تعجب نکنید اگر متوجه شدید ه اعتماد به نفس رو به رشد یکی از خواهرها یا برادرها، به از دست دادن موقت اعتماد به نفس دیگری منجر شود. شاید والدین احساس کنند که به نحو مخاطره آمیزی دارند روی یک الاکلنگ، تعادل خود را حفظ می کنند.

آنچه ممکن است بیش از همه به والدین کمک کند، آگاهی از این نکته است که اگر هنگام مشاجره کودکان، طرف هیچ کدامشان را نگیرند، عاقبت کودکان احساس نزدیکی بیشتری با یکدیگر می کنند. در همان سن پایین کودکی، آنها یاد خواهند گرفت که امکان تقسیم عشق والدین وجود دارد و به این صورت، عاقبت قدردان خواهر و برادرهای خود خواهند بود.

بیشتر بخوانید: اصلاح شانه های افتاده با ورزش