آیا درمانی برای بیماری آلزایمر وجود دارد؟

آیا درمانی برای بیماری آلزایمر وجود دارد؟

بیماری آلزایمر ، شایع ترین نوع زوال عقل، یک اختلال عصبی است که شامل تخریب سلول های مغزی می شود. به تدریج حافظه و توانایی فرد برای یادگیری ، قضاوت ، برقراری ارتباط و انجام فعالیت های روزانه را از بین می برد. با مجله اینترنتی جیران همراه باشید تا با مفهوم و علایم اولیه آلزایمر آشنا شوید و بدانید آیا درمانی برای بیماری آلزایمر وجود دارد؟

بیماری آلزایمر در آمریکا

• بر اساس گزارش انجمن آلزایمر ، حدود 5.8 میلیون نفر در ایالات متحده با بیماری آلزایمر زندگی می کنند.
• کارشناسان پیش بینی می کنند با افزایش جمعیت مسن این تعداد تا سال 2050 به 14 میلیون نفر برسد.
• آلزایمر ششمین عامل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است.
• هر 65 ثانیه یک نفر در ایالات متحده به این بیماری مبتلا می شود.
• از هر 3 سالمند 1 نفر با آلزایمر یا زوال عقل دیگری می میرد.

علائم و نشانه هایی که نیاز به درمان دارند چیست؟

علائم رایج که ممکن است در مرحله خفیف بیماری آلزایمر ایجاد شوند عبارتند از:

• از دست دادن حافظه جزئی – فراموش کردن آنچه گفته شد، تکرار سوالات.
• تغییرات خلقی شامل حملات افسردگی و اضطراب.
• قضاوت نادرست منجر به تصمیمات بد می شود.
• سرگردان و گم شدن.

بعداً ، از دست دادن حافظه بدتر می شود و بیماران ممکن است تشخیص خانواده یا فکر منطقی را برایشان مشکل کنند.

علائم آلزایمر متوسط ​​عبارتند از:

• اختلال شناختی.
• تحریک ، بیقراری و اضطراب.
• توهم ، اجبار یا رفتارهای تکراری

موارد پیشنهادی

مواد غذایی مناسب برای مبارزه با بیماری آلزایمر

تاثیر آلودگی هوا بر آلزایمر کودکان

افراد مبتلا به آلزایمر شدید هماهنگی جسمانی خود را از دست می دهند و برای مراقبت از خود کاملاً به دیگران وابسته هستند. علائم آنها عبارتند از:

• ناتوانی در برقراری ارتباط.
• مشکل در تشخیص خویشاوندان و دوستان.
• از دست دادن کنترل عملکرد بدن (مانند بلع ، مثانه ، روده).
• تشنج

در صورت مشاهده هر یک از این علائم در خود یا شخصی که می شناسید، با پزشک در میان بگذارند.

علل زوال عقل آلزایمر

محققان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث مرگ سلولی و از بین رفتن بافت در مغز آلزایمر می شود، اما مطالعات کالبد شکافی نشان می دهد که افراد مبتلا به آلزایمر پلاک ها و گره هایی در مغز خود دارند.

پلاک ها بین سلول های عصبی جمع می شوند و از پروتئینی به نام بتا آمیلوئید تشکیل شده اند. گره ها از پروتئین دیگری به نام tau تشکیل شده است. دانشمندان بر این باورند که پلاک ها و گره ها ارتباط بین سلول های عصبی را از کار می اندازد و روند لازم برای زنده ماندن سلول ها را مختل می کند.

تخریب سلول های عصبی باعث از بین رفتن حافظه و سایر علائم بیماری آلزایمر می شود.

عوامل خطر

آیا درمانی برای بیماری آلزایمر وجود دارد؟ عوامل خطر غیرقابل تغییر عبارتند از ؛ سن ، سابقه خانوادگی و ژنتیک.

• سن

هرچه سن فرد بالاتر باشد ، احتمال ابتلای او به این بیماری بیشتر است. حداقل یک نفر از هر 20 فرد بزرگسال 65 ساله و بالاتر از این بیماری رنج می برد.

• سابقه خانوادگی و ژنتیک

سابقه خانوادگی برای فرد مبتلا به این بیماری ضروری نیست ، اما افرادی که والدین یا خواهر و برادر مبتلا به آلزایمر دارند در مقایسه با افرادی که سابقه خانوادگی ندارند ، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

یک ژن خطر به نام آپولیپوپروتئین E (APOE) با آلزایمر دیررس مرتبط است. APOE، e2 تمایل به کاهش خطر ابتلا به این بیماری دارد. وجود یک یا دو نسخه از APOE ، ژن e4 به شدت بر خطر آلزایمر تأثیر می گذارد.

عوامل خطرساز قابل اصلاح عبارتند از: بیماریهای قلبی عروقی ، فشار خون بالا ، دیابت و سیگار کشیدن

• بیماری های قلبی عروقی

سطوح بالای کلسترول ، فشار خون بالا ، چاقی و سیگار کشیدن از عوامل اصلی خطر بیماری های قلبی عروقی هستند. تحقیقات نشان می دهد که عوامل خطر مشابه مرتبط با بیماری های قلبی عروقی نیز ممکن است خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهند.

• فشار خون

فشار خون بالا خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد و محققان در جان هاپکینز دریافتند که مصرف داروهای فشار خون خطر ابتلا به این بیماری را تا 75 درصد کاهش می دهد.

• دیابت

مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به دیابت ، به ویژه دیابت نوع 2 ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل آلزایمر هستند.

• سیگار کشیدن

سیگار کشیدن باعث بیماری های عروق مغزی می شود و بنابراین افراد سیگاری در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آلزایمر هستند.

آیا می توان آلزایمر را متوقف کرد؟

در حال حاضر هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد. با این حال ، برخی داروها و مداخلات وجود دارد که ممکن است علائم را کاهش داده و کیفیت زندگی را بهبود بخشد و زندگی با این بیماری را برای افراد آسان تر کند.

درمان و مداخلات دارویی شامل داروها ، درمان مشکلات پزشکی فعال ، بینایی منظم و ارزیابی شنوایی و مراقبت های پرستاری در خانه است.

درمان های غیرپزشکی ممکن است شامل رویکردهای رفتاری در مورد رفتارهای مشکل دار ، کاردرمانی و فیزیوتراپی ، ورزش و گروه های حمایتی باشد.

دارو درمانی

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برخی داروها را برای تسکین علائم آلزایمر مانند ریواستیگمین ، گالانتامین ، دونپزیل و ممانتین تأیید کرده است. این داروها ممکن است به کاهش سرعت توانایی های شناختی کمک کنند.

تراپی یادآوری

فعالیتهای خاطره انگیز مانند گذراندن یک آلبوم عکس قدیمی با یک بیمار آلزایمر ممکن است به او کمک کند تا رویدادهای گذشته در زندگی آنها را به خاطر بیاورد.

آیا می توان از آلزایمر جلوگیری کرد؟

طبق تحقیقات بنیاد تحقیقات و پیشگیری از آلزایمر ، ورزش منظم می تواند خطر ابتلا به این بیماری را تا 50 درصد کاهش دهد. ورزش به بهبود عملکرد مغز و تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند. مزایای احتمالی شامل بهبود خواب و کاهش رفتارهای تکانشی است.

نقش خانواده در درمان

از آنجا که فرد مبتلا به آلزایمر توانایی تأمین مایحتاج خود را از دست می دهد ، خانواده یا سایر سرپرستان نقش مهمی در مراقبت مطلوب از بیمار ایفا می کنند. آنها می توانند در بسیاری از مراقبت های روزانه مانند کمک به بیمار در لباس پوشیدن ، غذا خوردن ، حرکت و مصرف داروها به موقع کمک کنند. اگر چیزی درست کار نمی کند ، پزشک تجویز کننده می تواند مطلع شود.

تحقیقات جدید در درمان و پیشگیری

پوزیفن

پوزیفن مانع از تولید پروتئین پیش ساز آمیلوئید می شود و ممکن است در کاهش سرعت پیشرفت بیماری آلزایمر موفق باشد. این دارو هنوز در دست تحقیق است.

AADvac1

AADvac1 سیستم ایمنی را تحریک می کند تا به شکل غیرطبیعی tau که باعث ایجاد اختلال در ساختار نورون ها می شود حمله کند.

پیماوانسرین

Pimavanserin که برای درمان توهم در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون استفاده می شد ، در حال حاضر برای درمان آلزایمر در حال تحقیق است.

تحریک بصری

متخصصان مغز و اعصاب MIT دریافتند که قرار گرفتن موش ها در معرض نور و صدا منحصر به فرد باعث کاهش پلاک های آمیلوئیدی موجود در قشر بینایی مغز آنها می شود. علاوه بر این ، نوسانات گاما پروتئین تاو را که باعث ایجاد گره در مغز می شود نیز کاهش می دهد. دانشمندان آزمایشات بالینی فاز 1 را روی بیماران آغاز کرده اند تا تاثیرات احتمالی آن بر بیماری را مطالعه کنند. در حالی که ما منتظر درمان های بهتر یا حتی درمان هستیم ، درک بیماری آلزایمر بسیار افزایش یافته است زیرا گزینه های موجود به بیماران مبتلا امید و بینش می دهد.