فال

پیشگویی یا فال چیست؟

فال یا پیشگویی پدیده ای است که اعتقاد بر این است که آینده را پیشگویی می کند و اغلب به معنای ظهور تغییر است. معمولاً در زمان های قدیم این باور وجود داشت، و امروزه نیز برخی معتقدند که فال پیام های الهی را از جانب خدایان به ارمغان می آورد.

این نشانه‌ها شامل پدیده‌های طبیعی، برای مثال ماه‌گرفتگی، تولد غیرعادی حیوانات (به‌ویژه انسان) و رفتار بره قربانی در مسیر ذبح می‌شود. متخصصانی که به عنوان غیب‌گویان شناخته می‌شوند، برای تفسیر این فال‌ها به شکل‌های مختلف وجود داشته‌اند. آنها همچنین از یک روش مصنوعی، به عنوان مثال، مدل گلی جگر گوسفند، برای برقراری ارتباط با خدایان خود در مواقع بحران استفاده می کردند. آنها انتظار پاسخ دودویی، یا بله یا خیر، مطلوب یا نامطلوب را دارند. آنها این کارها را برای پیش بینی آنچه در آینده اتفاق می افتد و برای جلوگیری از فاجعه انجام می دهند.

اگرچه کلمه فال معمولاً عاری از اشاره به ماهیت تغییر است، از این رو احتمالاً “خوب” یا “بد” است، این اصطلاح اغلب به معنای پیشگویی استفاده می شود، مانند کلمه شوم. این کلمه از فال معادل لاتین آن گرفته شده است که در غیر این صورت منشأ نامشخصی دارد.

خاور نزدیک باستان

قدیمی ترین منبع برای این عمل در خاور نزدیک باستان از رویه بین النهرینی است که در نیمه اول هزاره دوم قبل از میلاد گواهی شده است. در قرن هفتم قبل از میلاد توسط پادشاهان آشور، اسرحدون و پسرش آشوربانیپال، به شدت دنبال شد.

فال با روش‌های مختلفی تفسیر می‌شد، به عنوان مثال، فال جگر، لکومانسی، و لیبانومانسی. هپاتوسکوپی – مشاهده بی نظمی ها و ناهنجاری های احشاء گوسفند قربانی – در بسیاری از خدمات سلطنتی مورد استفاده قرار می گرفت.

فال طالع بینی در قرن هفتم قبل از میلاد در آشور رایج بود. پیشگویان با تفسیر فال و توصیه به پادشاه اسرحدون (۶۸۱–۶۶۹ قبل از میلاد) نفوذ پیدا کردند که چگونه از سرنوشتی وحشتناک اجتناب کند. گاه پادشاه آشور پس از اینکه شاهی جانشین بر تخت می نشاند، مدتی پنهان می شد. دربار انتظار داشت که پادشاه جانشین عواقب بد یک فال را بپذیرد. هنگامی که آنها باور کردند که خطر به پایان رسیده است، پادشاه جایگزین را اعدام کردند و پادشاه واقعی تاج و تخت را از سر گرفت.

مشاهدات شگون به صورت سری ثبت شد. قدمت برخی از آنها به نیمه اول هزاره دوم قبل از میلاد برمی‌گردد و بعداً به صورت شرطی تنظیم شده است (اگر چنین و چنان باشد، نتیجه چنین و چنان است).

این باور شگون بعدها در سراسر خاور نزدیک و فراتر از آن گسترش یافت، زمانی که مدل‌های گلی جگر گوسفندی که برای غیب‌گویان برای یادگیری این هنر استفاده می‌شد در بوغازکوی، اوگاریت، مگیدو و هازور یافت شد.

نامه‌هایی از شهر ماری به تاریخ قرن هجدهم نشان می‌دهد که این اعمال پیشگویی به دربار سلطنتی محدود نمی‌شود، بلکه نقش مهمی در زندگی روزمره مردم دارد.

یونان باستان

oionos (omen) در دوران باستان به عنوان کرکس گوشتخوار، به ویژه یک پرنده نبوی تعریف می شد. با مشاهده دقیق فریادهای پرنده و نحوه یا جهت پرواز آن، فالگیرها سعی کردند آینده را پیش بینی کنند. آنها همچنین رعد و برق یا رعد را به عنوان نشانه هایی می دیدند که از سوی زئوس فرستاده شده بود و جهتی را که در آن آنها را دیدند یا شنیدند مشاهده کردند. فال ها نشان دهنده اراده الهی و تصمیمات خدایان، قرار گرفتن آنها در مقابل تلاش های انسانی بود، و هدف آنها درک شدن توسط گیرندگان حساس آن زمان بود که کاریزما الهی را به واسطه تبدیل کردند، کانال هایی بین دنیای خدایان و انسان ها. حتی از زمان هومر، یونانیان توجه ویژه ای به این نشانه ها داشتند: هنگامی که کرکس ها را از سمت چپ، نماد دیگری از زئوس می دیدند، آن را فال بد می دانستند. فریاد حواصیل یا رعد و برق به سمت راست نشانه مثبت و امیدوارکننده بود. در قلمرو یونان، بینندگان همچنین فال خوب و بد را از عدم تمایل یا تمایل قربانی به نزدیک شدن به قربانگاه و وضعیت احشام آن هنگام ذبح قضاوت می کردند.

رم باستان

در آیین روم باستان، آگوس ها پرواز پرندگان را برای اطمینان از اراده خدایان، در پاسخ به سؤالات خاص تفسیر می کردند. سیستم آنها پیچیده بود. برای مثال، در حالی که یک علامت پرنده در سمت چپ معمولاً مطلوب (خوشبختانه) و یکی در سمت راست نامطلوب (نامطلوب) بود، ترکیب یک کلاغ در سمت راست و یک کلاغ در سمت چپ مطلوب بود. آگورس همچنین رفتار مرغ‌های اهلی و مقدس را قبل از شروع به فعالیت‌های مهم مانند جلسه سناتورها، تصویب قانون جدید یا نبرد مورد مطالعه قرار داد. این “مشاوره های الهی” رسمی توسط فالگیرها به عنوان “تصویر به سپردن” شناخته می شود. هاروسپیس کبد، ریه ها و احشاء حیوانات قربانی را برای تفسیر اراده خدایان بررسی کرد، این بار در پاسخ به پیشنهادهای واضح و مشخص. برخی از نشانه‌ها به شکل اعجوبه‌هایی بودند – پدیده‌های غیرطبیعی، ناهنجار یا غیرعادی مانند بارش شهابی، تولد هرمافرودیت‌ها، یا “باران خون”، که هر یک می‌تواند نشان‌دهنده خشم خدایان باشد. معنی و واردات اعجوبه های گزارش شده به طور رسمی توسط مجلس سنای روم با مشورت کارشناسان مذهبی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. پس از آن می‌توان نشانه‌های تهدیدآمیز را رسماً از بین برد و خدایان را با قربانی‌ها و آیین‌های مناسب آرام کرد. تفسیر و کفاره فال هایی که حاکی از تهدیدی برای دولت بود، کار جدی بود. در سال ۲۱۷ قبل از میلاد، کنسول گایوس فلامینیوس “قبل از فاجعه خود در دریاچه تراسیمنه، سقوط اسب خود، جوجه ها و دیگر نشانه ها را نادیده گرفت”. برخی از رویدادهای طبیعی، به ویژه صاعقه و رعد، می تواند برای عموم یا ایالت، یا فقط برای فردی که آنها را دیده یا شنیده، شوم باشد. هنگامی که صدای رعد و برق انتخاب او را به عنوان کنسول قطع کرد، مارسلوس از نامزدی خود منصرف شد. پس از آن هنگام انجام کارهای مهم در بستری دربسته سفر کرد تا از دیدن هر گونه فال بدی که ممکن است بر برنامه هایش تأثیر بگذارد جلوگیری کند.

بسیاری از رومیان بر این باور بودند که کلمات، عبارات یا حوادث خاص ممکن است حاوی محتوای نبوی با هدف افراد خاصی باشد که شاهد یا شنیده آنها بوده اند. چنین فال‌های «خصوصی» را می‌توان با استفاده از نشانه‌های متقابل یا فرمول‌های شفاهی مانند پذیرش فال، فال («من فال را می‌پذیرم، به آن پایبندم»، تأمین کرد (یا تهدیدشان را از بین برد) پذیرفت. کنسول L Aemilius Paullus، هنگامی که قصد داشت لشکرکشی خود را علیه شاه پرسئوس آغاز کند، شنید که دخترش گفت که سگش پرسا مرده است. با توجه به شباهت نام ها و مرگ سگ، او این را به عنوان نشانه ای برای شکست پرسئوس تلقی کرد – که او هم بود. سیسرو، سخنور و سیاستمدار، اگرچه خود یک فال بود، و ظاهراً متقاعد شده بود که در دستان توانا، ابزار قابل اعتمادی برای پیشگویی آینده ارائه می‌کند، به شگون‌های شخصی و ناخواسته بدبین بود. او این داستان را گزارش می دهد که لیسینیوس کراسوس با وجود ندای شوم یک انجیر فروش – “Cauneas!” (“انجیر Caunean!”)، که ممکن است به عنوان “Cave ne eas!” (“مراقب باش، نرو!”) – و در کمپین کشته شد. سیسرو این وقایع را صرفاً تصادفی می دانست. فقط افراد زودباور می توانستند آنها را شوم بدانند. در “زندگی سزارها” سوتونیوس، مرگ امپراطوران مختلف با فال و رویا پیش بینی شده است. به عنوان مثال، امپراتور کالیگولا در خواب دید که در برابر تخت مشتری، پادشاه خدایان، ایستاده و مشتری او را از آسمان به زمین پایین انداخت. کالیگولا این پیش گویی را نادیده گرفت و روز بعد ترور شد.

طالع بینی

در زمینه طالع بینی، خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی (همراه با ظهور ستاره های دنباله دار و تا حدودی ماه کامل) اغلب در طول تاریخ در بسیاری از جوامع به نشانه تولدها، مرگ ها یا رویدادهای مهم دیگر در نظر گرفته شده است. یکی از نمونه های کتاب مقدس، مجوس در انجیل متی است. در روایت ولادت از انجیل متی، مجوس به عنوان پیشگویی تولد عیسی پس از دیدن ستاره بیت لحم به تصویر کشیده شده است.

خوب یا بد

شگون بسته به تعبیر آنها ممکن است خوب یا بد در نظر گرفته شود. یک علامت ممکن است توسط افراد مختلف یا فرهنگ های مختلف به طور متفاوت تفسیر شود.
به عنوان مثال، یک خرافات در ایالات متحده و سایر کشورهای اروپایی نشان می دهد که گربه سیاه نشانه بدشانسی است.

دنباله دارها نیز به عنوان نشانه های خوب و بد در نظر گرفته شده اند. دنباله دار هالی برای هارولد دوم پادشاه انگلستان یک “فال بد” اما برای ویلیام فاتح “فال خوب” بود.