سلامت

به حالتی کامل از سلامت جسمی ، روحی و اجتماعی اطلاق می شود که همراه با عدم وجود بیماری یا ناتوانی باشد.

معنای سلامتی با گذشت زمان تکامل یافته است. مطابق با دیدگاه پزشکی ، تعاریف اولیه آن بر تم توانایی بدن متمرکز شده است. سلامتی به عنوان یک وضعیت عملکرد طبیعی دیده می شود که می تواند هر از چندگاهی توسط بیماری مختل شود. مثالی از چنین تعریفی از آن این است: “وضعیتی که با یکپارچگی آناتومیک ، فیزیولوژیک و روانشناختی مشخص می شود ؛ توانایی انجام شخصیت های خانوادگی ، شغلی و اجتماعی با ارزش شخصی ؛ توانایی کنار آمدن با استرس جسمی ، بیولوژیکی ، روانی و اجتماعی . سپس در سال 1948 ، سازمان جهانی بهداشت (WHO) ، با جدا شدن از تعاریف قبلی ، تعریفی را ارائه داد که هدف آن بالاتر بود: پیوند سلامت با رفاه ، از نظر “جسمی ، روحی و اجتماعی” ، و نه فقط عدم وجود بیماری و ناتوانی “. اگرچه برخی از این تعریف به عنوان نوآورانه استقبال کردند ، اما همچنین به دلیل مبهم بودن ، بیش از حد گسترده بودن آن مورد انتقاد قرار گرفت و به عنوان قابل اندازه گیری برداشت نمی شود. برای مدت طولانی ، آن را به عنوان یک ایده آل غیر عملی کنار می گذاشتند و بیشتر بحث های مربوط به سلامتی به عملی بودن مدل زیست پزشکی بازگشت.