روان شناسی زندگی مشترک در آپارتمانهای کوچک
با روان شناسی زندگی مشترک در آپارتمانهای کوچک از بخش خانواده سایت تفریحی جیران همراه باشید.
اگر چه آغاز زندگی مشترک بسیار شیرین است. می تواند مقارن با شروع دردسرهای فراوانی باشد. تعداد بی شماری از همسران ایرانی، تا پیش از ازدواج، مهارت های چندانی در زمینه های زندگی مشترک با دیگری را ندارند. تقسیم کردن فضاهای خصوصی زندگی با فرد دیگر می تواند به اندازه ی کافی استرس زا باشد. برخی شرایط نیز می تواند این استرس را بیشتر و البته عوارض را تشدید کند. یکی زا این موارد زندگی در آپارتمان های بسیار کوچک است. اتفاقی که این روزها به دلیل گرانی اجاره بها و قیمت مسکن طرفداران بیشتری پیدا کرده است.
بهتر است موضع روان شناسی زندگی در آپارتمانهای کوچک را کمی بررسی کنیم.باید گفت در این باره هند، آمریکا و البته فلسطین پژوهش هایی صورت گرفته است. بررسی ها در فلسطین بیش از سایر نقاط است که دلیل آن را به زودی متوجه خواهید شد. در بررسی ها روان شناسان روی دو موضوع تأکید دارند. این که افرادی که در یک اتاق زندگی می کنند. چند نفر هستند و نسبت افراد با امکانات عمومی و فضاهای عمومی به چه صورت است. با مرور بررسی های انجام شده در این زمینه در می یابید روان شناسان درباره ی عوارض زندگی در مکان های پر جمعیت در شرایط خاص هشدار می دهند و در مورد عوارض آن به شدت نگران هستند. شرایطی مانند زندگی در حاشیه ی شهرها یا پناهگاه های آورادگان جنگی. تأکید و یادآوری این نکات به شما اطمینان می دهد زندگی دو یا سه نفر در فضایی زیر 50 مترمربع از نظر روان شناسی وضعیت حادی محسوب نمی شود. چرا که اگر با زندگی آوارگان فلسطینی بررسی کوتاهی انجام دهید، متوجه می شوید گاهی هفت یا هشت نفر اعضای یک خانواده ممکن است در فضای کمتر از بیست مترمربع زندگی کنند.
از سویی تجربه ی سایر کشورها نشان می دهد زندگی در فضاهای کوچک نه تنها ناممکن نیست که می تواند فواید خودش را داشته باشد. شاید با وجود پذیرفتن این موارد از اینکه مجبورید در فضایی کوچک زندگی کنید به هیچ عنوان احساس رضایت نداشته باشید. باید گفت احسای شما طبیعی است. به هر صورت فراموش نکنید فرهنگ زندگی شهری در جامعه ی ما هنوز به آپارتمان های کوچک عادت نکرده است و غالب مشتریان آن، از سر ناچاری سراغ آن می روند. هر چند مطمئن باشید در آینده وضعیت جور دیگری خواهد بود. به هر حال ارگ در آپارتمان کوچکی زندگی می کنید، برای احساس رضایت بیشتر از زندگی بهتر است به چند نکته توجه کنید.
هیچ چیز دست ما نیست
احساس هجوم عوامل بیرونی و خارج از کنترل بر مدیریت زندگی می تواند آرامش ما را به شدت مختل کند. این که احساس کنیم موضوعاتی بیرون از کنترل، تکلیف ما را در زندگی روشن می کند می تواند به غایت کلافه کننده و البته اضطراب آور باشد. وقتی وضعیت مالی به هم ریخته و تورم بالا ،ما را به سمت شرایطی می برد که نمی توانیم مطابق نظرمان انتخاب کنیم، آیا واقعاً می توان احساس کرد روی زندگی خود کنترل داریم؟
شاید بد نباشد احساس کنترل خود را در موقعیت هایی که هنوز وجود دارد تقویت کنیم. به عنوان مثال انتخاب محله یا حتی چیدمان خانه. این کار می تواند تا حدی آرامش را به ما برگرداند.
بیشتر بخوانید: تأثیر نوازشهای کلامی در زندگی مشترک
از سر ناچاری
یکی دیگر از احساساتی که در این شرایط می تواند به شدت آسیب ببیند، حس انتخاب است. این که احساس کنیم همه چیز به ما دیکته می شود و ناچار به انتخاب این شرایط دشوار هستیم. گاهی اگر به شرایط خودمان نگاهی دوباره بیندازیم می توانیم احساس انتخاب آسیب دیده درون مان را ترمیم کنیم. به عنوان مثال اگر کمی به شرایطی که شما را به سمت اجاره ی واحد آپارتمانی کوچک سوق داده است فکر می کنید می بینید در واقع به احتمال زیاد خود شما دست به انتخاب زده اید. چرا که در عوض انتخاب واحدی کوچک می توانستید مخارج تان را در طول ماه محدودتر کنید، یا این که به دنبال شغل دوم یا سوم بروید یا وامی مهیا کنید تا پول پیش خودتان را افزایش دهید و یا این که اصلاً شهر محل زندگی تان را تغییر دهید. اما شما در عوض با توجه به شرایطی که داشته اید تصمیم گرفته اید فضای محل زندگی خود را تغییر دهید. هر چند شاید با خود بگویید راه های دیگر مشکلات بیشتری داشت و مجبور به این کار شدید، شاید بتوان گفت شما بین چند گزینه، که البته هیچ کدام ایده آل و خوب نبوده است، دست به انتخاب زده و به قول معروف شیرین نیست، یادتان باشد می تواند به شما این امید را بدهد که در سال بعد می توانید یکی از گزینه های پیش روی خود را بهتر کنید.
نداشتن فضای خصوصی و کمرنگ شدن مرزهای بین همسران یکی دیگر از مشکلاتی است که زندگی در آپارتمان های کوچک به دنبال دارد. گاهی حتی فضایی برای تنها شدن و فاصله گرفتن از همسر وجود ندارد.
ذهنی سرکش و به دنبال دردسر
ترسیم آینده تیره یکی از کارهایی است که ذهن برخی افراد دائم در پی انجام آن است. این که سال گذشته در جایی 70 متری زندگی می کردیم و امسال به 50 متری رسیده ایم و سال بعد هم حتماً مجبوریم 35 متری پیدا کنیم و سال بعد از آن هم که وسط پارک چادر بزنیم. فراموش نکنید ترسیم تصویری تیره از آینده، امید را کاهش و افسردگی را افزایش می دهد. این شرایط سبب می شود ذهن ما نتواند دست به انتخابی بهتر بزند و در نتیجه عجیب نیست اگر سال بعد واقعاً مجبور به زندگی در جایی 35 متری شویم. بنابراین شاید بهتر باشد با روش های توقف فکر و منحرف ساختن ذهن آشنا شوید تا در زمان مناسب بتوانید از آن استفاده کنید.
گاهی، افراد از موقعیت خود آنقدر توصیف تیره و تاری در ذهن دارند که احساس شکست در آنها به شدت تقویت می شود. برای این افراد ممکن است بیان این که در حال حاضر در جایی کوچک زندگی می کنند به شدت باعث خجالت باشد. در این شرایط بد نیست کمی روی افکار خود متمرکز شوید و باورهای خود را مرور کنید. احتمالاً با کمی بررسی متوجه خواهید شد دچار باورهایی غیر منطقی مانند “زندگی من هر روز بدتر زا روز قبل می شود” هستید. فراموش نکنید این تفکرات بیش از هر کس باعث آسیب به خود شما می شود و عوارضی جدی بر سلامت روان تان می گذارد. بنابراین هر چه زودتر به حل این مسئله بیندیشید.
تفاوت هایی پر رنگ
یکی دیگر ازمواردی که می تواند در این شرایط موجب کشمکش بین همسران شود، تداخل سبک زندگی های گوناگون در آپارتمان های کوچک است. می توانید تصور کنید زمانی که یکی از همسران روی نظم خانه دقت فراوان دارد و همسر دیگر چندان در قید و بند نظم و ترتیب نیست، چه اتفاقات تلخی در یک آپارتمان چهل، پنجاه متری بیفتد. در این شرایط شاید انعطاف پذیری بهترین راه باشد، البته حتماً خودتان هم می دانید ای راه چندان ساده نیست. چرا که توانایی بخشش و چشم پوشی از برخی مسائل اجزا ضروری این مهارت هستند. مطمئن باشید با تمرین می توانید در این زمینه پیشرفت کنید.
البته فراموش نکنید زندگی در فضای محدود نیاز به هماهنگی بیشتر بین همسران دارد. چرا که گاهی خرید وسیله ای کوچک، مثل یک میز هم در آپارتمانی با متراژ کمتر از 50 متر می تواند بهانه ی خوبی برای گله گذاری شود. در این شرایط بهترین راه حل فقط گفت و گو است. وقتی به نظر می رسد نمی توانید با همدیگر به توافق برسید استفاده از مهارت حل مسئله می تواند راهگشا باشد.
کمی از من فاصله بگیر!
داشتن فضای خصوصی و کمرنگ شدن مرزهای بین همسران یکی دیگر از مشکلاتی است که زندگی در آپارتمان های کوچک به دنبال دارد. گاهی حتی فضایی برای تنها شدن و فاصله گرفتن از همسر وجود ندارد. این شرایط می تواند در برخی موقعیت های حساس به ویژه برای مردان تنش زا باشد. چرا که زنان در رویارویی با استرس های محیطی هم صحبتی را ترجیح می دهند و کمتر از حضور دیگران ناراحت می شوند. اما مردان تنهایی را ترجیح می دهند. شاید پذیرفتن این تفاوت مهم ترین کاری باشد که همسران بتوانند انجام دهند. چرا که با پذیرش آن بهتر می توانند شرایط را مطابق نیازهای همسرشان فراهم سازند و البته کمتر دچار سوءتفاهم نیز خواهند شد.
گاهی، افراد از موقعیت خود آنقدر توصیف تیره و تاری در ذهن دارند که احساس شکست در آنها به شدت تقویت می شود. برای این افراد ممکن است بیان این که در حال حاضر در جایی کوچک زندگی می کنند به شدت باعث خجالت باشد.
خوش به حال دیگران!
در آخر باید گفت اگر دائم زندگی خودتان را با دیگران مقایسه کنید و بعد آه بکشید مطمئن باشید هیچ وقت نمی توانید از زندگی احساس رضایت داشته باشید. سعی کنید همیشه نقاط مثبت وضغیتی را که در آن قرار دارید در ذهن داشته باشید و اجازه ندهید نیمه ی خالی لیوان بیش از حد باعث آزارتان شود. با این روش امید را در خود تقویت کنید و البته یادتان باشد داشتن امید به ما کمک می کند از موقعیت هایی که در آینده با آنها روبه رو می شویم بهتر استفاده کنیم.
موارد پیشنهادی
نظرات کاربران